No TO MAMY ROZDZIAŁ 7;P ZAPRASZAM DO CZYTANIA;D
***Miesiąc później. Per. Angie.***
Dwa tygodnie,które miałyśmy spędzić w LA z dziewczynami zamieniły się w miesiąc, Cell nadal się nie obudziła. Natthalie dzwoniła do rodziców Cell, którzy przylecieli tu w ciągu 18h, nigdy bym nie przypuszczała, że tak się martwią jej stanem zdrowia,ale musiałam zmienić zdanie zaraz po tym gdy ujrzałam w jakim stanie jest Pani Green. Kobieta była cała zapłakana nie odstępowała łóżka Cell ani na chwilę zupełnie jak Carlos i Monic, za to Pan Green, nie okazywał żadnych emocji, chociaż coś mi się wydaje, że przejął się tym wszystkim bardziej niż jego żona. Nie mogli tutaj zostać, więc musieli lecieć po tygodniu z powrotem do Polski, ale postanowili zaufać mi, Monic i Natt, więc zostawili nam sporo kasy. Państwo Green, choć trudno w to uwierzyć załatwili nam pobyt w LA na stałe oczywiście pod warunkiem, że nasi rodzice się zgodzą.Na szczęście moi, Monic i Natti się zgodzili, niestety matka Marietty zażądała by ta wróciła razem z rodzicami Cell do domu, więc mimo że nie chciała to nie mogła tutaj zostać. Odleciała jakieś 2 tygodnie temu z Państwem Green.Monic i Carlos strasznie zmizernieli, do tego Cell tak bardzo się boję, jeśli ona się nie obudzi to Natt się załamie a Mo przecież tego nie przeżyje. Teraz siedzę na korytarzu, przed chwilą byłam obok Cell ale nie mogę na nią nawet spojrzeć, za bardzo mnie to boli, tak bardzo , bardzo mi jej szkoda. Nagle usłyszałam jakieś krzyki na końcu korytarza, z ciekawości wstałam i ruszyłam w tamtym kierunku. To co tam zobaczyłam wprawiło mnie w ogromne osłupienie, nie za bardzo wiedziałam czy mam się śmiać czy płakać. Na końcu korytarza stał James, Katherina i.....Cristiano Ronaldo we własnej osobie. James machał przed nosem Kathariny jakimś pisemkiem, a Ronaldo stał z boku i chyba nie bardzo wiedział co ma zrobić. Usłyszałam krzyk Jamesa
-Kiedy zamierzałaś mi o tym powiedzieć co?
-Co takiego braciszku?!
-Że spotykasz się z tym...tym babiarzem!
-Cris nie jest babiarzem i skąd się o tym dowiedziałeś?!
-Ty kretynko, zachowujesz się jak szmata, nie dość że omal nie zabiłaś Cell to jeszcze w gazetach są twoje fotki jak bzykasz się z tym zgredem! Masz dopiero 17 lat ty pusta idiotko
-Ta dziwka co tam leży-Kat wskazała głową w kierunku sali Cell-powinna zdechnąć a ciebie z kim i gdzie co robię nie powinno nic obchodzić.
-Dziewczyno czy ty nie rozumiesz, że jeśli Cell się obudzi i - o ile będzie cokolwiek pamiętała-powie policji kto ją tak urządził to możesz trafić do więzienia nawet na 15 lat? Czy ty na prawdę jesteś aż tak głupia? Do tego przynosisz mi wstyd, zachowujesz się jak prawdziwa dziwka jeśli do końca tygodnia nie zerwiesz z tym czymś-James wskazał ręką na Ronaldo -to możesz się pożegnać z życiem w LA, bo dzwonię do rodziców opowiadam im wszystko i odsyłam cię z powrotem do Nowego Yorku, mam dość twojego zachowania, nie mam zamiaru użerać się z rozpuszczonym bachorem, które myśli, że wszystko mu wolno.Daję ci tydzień na poprawę inaczej wracasz z powrotem do NY!-James odwrócił się na pięcie i wybiegł ze szpitala, zaraz za nim pobiegła Katharina ciągnąc za sobą zdezorientowanego Chrisa. No to nasz Jamie wygłosił przemowę, musiała go sporo kosztować, no ale Katharina wydawała się miła, nadal nie pojmuję dlaczego ona to zrobiła Celli. Westchnęłam głośno i spojrzałam na zegarek.Już po 21 zaraz pewnie przyjedzie po mnie Natt, znów westchnęłam i usiadłam na krzesełku pod ścianą, a potem schowałam twarz w dłoniach, ukrywając łzy wypływające co raz większą ilością z moich oczu.
*** Następnego dnia rano. Per. Cell.***
Ciemność.
Wszędzie ciemność.
Ciążą mi powieki, nie mogę ich otworzyć.
Jak się je otwiera?
I nagle oślepia mnie rażące światło,nie wiem co się dzieje, wszystko jest takie jasne. Zadaję sobie pytanie: Czy ja jeszcze żyję? Nagle dochodzą mnie jakieś przytłumione głosy, słyszę je tak jakbym była pod wodą. Mrugam kilkakrotnie powiekami i wszystko staje się bardziej wyraźne.Widzę dwie osoby,które siedzą blisko mnie, ale ich nie rozpoznaję,więc zaczynam się zastanawiać kim oni są i co tutaj robią, a właściwie co ja tutaj robię i gdzie się znajduję.Dokładnie rozglądam się po tym jasnym pomieszczeniu,ale nadal nie rozumiem co ja tutaj robię i dlaczego tak bardzo boli mnie głowa.Delikatnie poruszam dłonią i czuję jak coś lekko ją ściska.Próbuję się podnieść po to by zobaczyć co to takiego, ale gdy tylko się poruszam to syczę z bólu.Dziewczyna siedząca obok łóżka, na którym leżę szybko się podnosi i patrzy na mnie szeroko otwartymi oczami, a po chwili doskakuje do mnie z piskiem i krzyczy
-Obudziłaś się! Nareszcie, Cell tak bardzo się bałam! Na szczęście się obudziłaś po tak długim czasie! Carlos! Słyszysz?! Obudziła się!-Chłopak wstał i podszedł do mojego łóżka i zaczął powoli mówić
-Cell...ja...ja...tak...bardzo cię przepraszam...tak mi...przykro...tak...bardzo....cię..przepraszam...wybacz mi...gdyby nie ja...to...Katharina...nic by ci nie zrobiła...Cell przepraszam...zrozumiem jeśli nie będziesz chciała mnie więcej widzieć...ale chcę, żebyś wiedziała...że...przepraszam cię za nią.-patrzył na mnie z takim bólem w oczach, że aż mi się go szkoda zrobiło, mimo że nawet nie wiedziałam kim on jest. Nawet nie za bardzo rozumiałam o czym oni do mnie mówią i kim są Cell i Katharina? A właściwie to kim są ta dziewczyna i chłopak? Wzięłam głęboki wdech i powoli wykrztusiłam z siebie
-Przepraszam...ale...kim wy jesteście? i kim są Katharina i Cell?-widzę jak ich twarze stopniowo bledną, dziewczyna zaczyna drżeć a chłopak próbuje powstrzymać łzy napływające do jego oczu.
-Żartujesz?...Celli..proszę..powiedz, że to żart. Przecież nas znasz..to ja Monic..twoja przyjaciółka..nie poznajesz mnie?....Celli..proszę nie rób mi tego!..-szept dziewczyny stopniowo przeradza się w krzyk a ja się krzywię, ponieważ moja głowa zaczyna teraz pękać z bólu.
-Przepraszam, ale ja na prawdę nie wiem kim jesteście ani tym bardziej kim jest ta cała Cell, musieliście mnie z kimś pomylić-ledwie z siebie wyduszam bo ból rozsadza mi głowę i całe ciało.Blondynka upada na ziemię,a chłopak kładzie dłonie na jej ramionach i delikatnie ją podnosi a następnie wyprowadza ją z tego pomieszczenia, a ja znowu zostaję sama ze swoimi myślami na temat tego kim jestem i gdzie się znajduję. Przymykam oczy i próbuję zasnąć, niestety nie mogę, ponieważ znowu ktoś wchodzi do pomieszczenia, w którym się znajduję. tym razem jest to starszy mężczyzna w białym stroju.Podchodzi do mojego łóżka i z poważną miną pyta:
-Jak się nazywasz?-przez sekundę się zastanawiam i odpowiadam
-Nie wiem-mężczyzna znów zadaje kolejne pytanie
-Ile masz lat?
-Nie wiem
-Gdzie się urodziłaś?
-Nie wiem
-Jaki jest twój ulubiony kolor?
-Nie wiem-szepcę
-Imię twojej matki?
-Nie wiem-ciągle ta sama odpowiedź, a ja ciągle nie wiem co się dzieje
-Imię twojego ojca?
-Nie pamiętam
-Imię twojej siostry?-skąd ja mam to do cholery wiedzieć myślę, ale odpowiadam
-Nie mam pojęcia
-Jak się nazywa twoja przyjaciółka?
-Nie wiem
-Kim jest twój chłopak?-nadal ciągnie te głupie pytania
-Nie wiem-odpowiadam cicho i mam nadzieję, ze przestanie pytać o rzeczy, o których nic nie wiem, ale on ciągnie dalej
-Czy wiesz gdzie jesteś?-przecząco kręcę głową
-Pamiętasz kto cię pobił?-znów zaprzeczenie.Mężczyzna patrzy na mnie uważanie, po czym podchodzi bliżej mnie i wyciąga mały srebrny przedmiot, ciekawi mnie to co jest. Człowiek siada na brzegu łóżka i podnosi owy przedmiot na wysokość moich oczu i nagle ostre światło rani mi oczy.Po kilku sekundach znów mogę normalnie widzieć. Mężczyzna wstaje i kiwa do siebie głową, zapisuje coś na jakiejś karcie i szybkim krokiem wychodzi z sali nic mi nie mówiąc.Po chwili wraca z jakąś śliczną dziewczyną. Ma ona długie kręcone blond włosy i duże niebieskie oczy, jest na prawdę piękna. Ciekawe kim jest i po co tutaj przyszła. Patrzy na mnie z bólem malującym się na jej idealnej twarzy.Patrzy na lekarza a on kiwa głową. Dziewczyna siada obok mnie, bierze mnie za rękę i cicho mówi.
-Mam ci przypomnieć kim jesteś.
-Jak to przypomnieć?-pytam
-Pewna osoba bardzo cię pobiła, trafiłaś do szpitala i przez miesiąc byłaś w śpiączce, lekarze mówili, ze gdy się obudzisz to będzie duże prawdopodobieństwo, że nic nie będziesz pamiętała-wyjaśniła spokojnie.-Nazywasz się Cell Luisa Green, masz 17 lat, mieszkasz w Polsce razem ze swoją matką Mariolą i ojcem Samuelem Green. Mieszkasz w Warszawie, jesteś jedynaczką, nie masz chłopaka. twoimi najlepszymi przyjaciółkami są Angelique Lyndon, Monica Lisowska, Marietta Leśnicka oraz ja Nattahlie Majewska. To na razie tylko podstawy tego co powinnaś wiedzieć, a teraz mi powiedz czy cokolwiek ci mówią te informacje, które ci podałam-patrzę na nią nie pewnie i próbuję sobie przypomnieć, którąkolwiek z wymienionych przez nią osób niestety na marne.
-Ja...bardzo..cię przepraszam, ale ja ich nie znam.-dziewczyna patrzy na mnie ze zrozumieniem i rozpaczą i pyta
-A pamiętasz cokolwiek?
-Niee, mam pustkę głowie, ciągle widziałam ciemność.Przepraszam, ale ja was na prawdę nie znam, nie wiem kim jesteście.-odpowiadam cicho a potem dodaję-Wybacz, ale bardzo boli mnie głowa-dziewczyna wstaje i wychodzi w z sali.-Kim Pan jest? -zwracam się jeszcze do starszego mężczyzny w białym fartuchu.Odwraca się z uśmiechem i odpowiada
-Jestem lekarzem-a potem także opuszcza salę. Zamykam oczy i próbuję sobie coś przypomnieć z mojego życia, ale nie mogę, nie potrafię. Oczy zachodzą mi łzami, nie powstrzymuję ich tylko pozwalam im swobodnie spłynąć po twarzy. To takie bolesne myślę, nie pamiętam nikogo, żadnej z tych osób, które mnie chyba kochają, nie wiem,nie mam pojęcia.Jedynym plusem wizyty tej długowłosej dziewczyny jest to, że teraz wiem, że ta dziewczyna Cell to ja. Długo błądzę w swoich myślach, próbując odszukać jakiekolwiek wspomnienie z jakąkolwiek osobą, niestety cały czas mam tę samą pustkę. Z tego okropnego bólu głowy nawet nie wiem kiedy zasypiam.
Oj taaaaaaaaaak i mamy ten rozdział. Nawet nie wiecie jak trudno było mi dzisiaj pisać z perspektywy Cell;d No ale wymęczyłam. Osobiście uważam ten rozdział za beznadziejnie tragiczny, no ale ważne, że jest . Zapraszam do komentowania. Pozdrawiam celu$ka:*
niedziela, 28 kwietnia 2013
piątek, 19 kwietnia 2013
Rozdział 6
No to jedziemy z rozdziałem 6. Mam nadzieję, że się spodoba:P Chcecie by Carlos w końcu był z Cell no ale wybaczcie mi, ale jeszcze na to poczekacie, ale będzie akcja niedługo bo wkaracza Marishia;p Ale dzisiaj wkracza w akcję Katherinaaaaaa;d;d;d dobra nie zanudzam zapraszam do czytania xD
*** Per. Angie***
Wszystkie siedziałyśmy z chłopakami u nich w salonie, mają na prawdę niesamowity dom a właściwie willę, zaprosili nas wszystkie ponieważ robili noc filmową, a że każda z nas lubi filmy to się zgodziłyśmy przyjść. Siedziałam na skórzanym fotelu i dyskretnie obserwowałam Cell i Carlosa, widać było ze ich do siebie ciągnie tylko dlaczego Cell ciągle go odpycha przecież on tak się stara, no ale rozumiem ją nigdy nie zaznała miłości. Cell wstała i wyszła z salonu.Nagle z kuchni doszły nas podniesione głosy, chłopaki i dziewczyny wzruszyły ramionami, ale ja wstałam i ruszyłam do owego pomieszczenia. Stanęłam w progu i usłyszałam głos Katheriny.
-Ty szmato, zostaw go w spokoju nie widzisz , że go ranisz!
-Ale...ale...co ja zrobiłam-dobiegł mnie zdziwiony głos Cell
-Jak to co? ty głupia suko odwal się od Carlosa, on cię kocha a ty go tylko ranisz, chociaż byś go pokochała ale nie ty jesteś zwykłą Polską suką, która tylko czeka żeby kogoś wykorzystać lub zranić, jesteś nikim słyszysz?! NIKIM! głupia dziwka
-Zamknij sie ty głupia idiotko, nie masz o niczym pojęcia jak ja mogę go kochać skoro nie wierzę w miłość, a skoro wybrał sobie na obiekt westchnień akurat mnie to nie moja wina!-wrzasnęła Cell
-Ryj dziwkarzu, po co ty tutaj w ogóle przychodziłaś, wypierdalaj z mojego domu i nigdy sie w nim nie pokazuj słyszysz NIGDY!-Usłyszałam jakby odgłos uderzenia, więc weszłam do kuchni i stanęłam jak wryta zobaczyłam jak Cell i siostra Jamesa się biją i tą walkę raczej wygrywa Cell. Nagle brunetka poślizgnęła się a Katherina to wykorzystała i uderzyła jej głową o kant stołu, zobaczyłam pełno krwi a potem wybiegłam po kogoś do pomocy.
-James...twoja siostra...musisz pomóc..ona ją zabije...Katherina..zabije Cell .....ona straciła przytomnosć..a Katherina nadal ją bije...pomóż-wykrztusiłam ze łzami w oczach. James nie zdążył się podnieść a Carlosa już w salonie nie było. Szybko pobiegłam z nim i zobaczyłam jak odsuwa Kath od Cell.
-Jak ty mogłaś zrobić coś takiego Kathy.....myślałem, że jesteś moją przyjaciółką..-mówił Carlos klęcząc o bok Cell i sprawdzając jej puls, po chwili odetchnął z ulgą i zadzwonił po karetkę. Odwrócił się do Katheriny i szepnął
-Nienawidzę cię, skrzywdziłaś osobę, którą kocham ponad życie
-Ale czy ty nie widzisz tego jak ona cię rani? Przecież wy nawet nie będziecie razem, ona cię nie kocha jest zwykłą suką
-Nie nazwywaj jej tak, nienawidzę cię, nie chcę cię znać....ty....ty..zraniłaś mnie bardziej niż ona mówiąc, że mnie nie kocha..zejdź mi z oczu-wykrztusił po czym delikatnie podniósł Cell z ziemi a ja zobaczyłam ogromną plamę krwi przez chwilę czułam jak mnie mdli a potem była już tylko ciemność.
***Per. Jamesa, tydzień później***
Moja siostra. Moja kochana siostrzyczka, jak ona mogła tak potraktować najepszą przyjaciółkę mojej dziewczyny,tak zostaliśmy parą w ten sam dzień, w którym Cell tutaj trafiła. Odniosła bardzo dotkliwe obrażenia i zapadła w śpiączkę.Razem z Natt postanowiliśmy pójść do lekarza i zapytać o to jak długo Cell będzie nieprzytomna..
-Panie doktorze-Natt zaczęła drżącym głosem-kiedy ona się obudzi?
-Nie wiadomo, może dzisiaj,jutro, za tydzień, miesiąc, rok na prawdę nie wiadomo, ponieważ Panna Green odniosła bardzo dotkliwe obrażenia głowy, jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że kiedy się obudzi nie będzie pamiętała kompletnie nic nawet tego kim jest. Osoba, która ją tak urządziła nie powinna pozostać bezkarna-powiedział lekarz a mnie przeszły dreszcze-a teraz proszę mi wybaczyć, ale muszę się zająć innymi pacjentami
-Tak oczywiście-powiedziała moja dziewczyna i usunęła się z drogi lekarzowi.
-Kochanie i co ja mam teraz zrobić?-zapytała i się rozpłakała.
-Nie wiem, nie mam pjęcia, jestem w szoku, nie mogę nawet uwierzyć w to co zrobiła Katherina
-Ja...James..ja..nie będę osądzała twojej siostry po mimo tego co zrobiła Cell, umiem wybaczać, ale boję się tego co może zrobić Monic, ona i Cell był ze sobą najbardziej zżyte, to ona znalazła Cell w parku i jej pomogła-szepnęła Natt-i mam podejrzenia, ze Mo będzie chciała zniszczyć twoją siostrę.cell i Mo nigdy nie umiały wybaczać, chyba że tylko bardzo bliskim osobom ale i to zdarza się bardzo rzadko.
-Jak to znalazła ją w parku?-zapytałem zdziwiony
-Cell ma bardzo trudne życie, może nie pod względem materialnym, ale psychicznym, nie będę ci za wiele o tym opowiadała,ale na prawdę ma ciężko w domu-wyjaśniła
-Rozumiem-mruknąłem-Skarbie, siedzisz tutaj cały tydzień, powinnaś wrócić do hotelu, zabierzecie z dziewczynami swoje rzeczy i wprowadźcie się do nas-powiedziałem
-Nie wiem...przedłużyłyśmy swój pobyt tutaj o parę dni ze względu na to, że Cell jest w szpitalu,ale jeśli się nie obudzi to wracamy bez niej.-wyjaśniła
-Dlatego tym bardziej powinniście zamieszkać z nami, Katherina lubi was wszystkie tylko do Celli jest uprzedzona-powiedziałem tak cicho jak się tylko da
-Wieeem-mruknęła-ale...no..jak mówiłam..nie jestem pewna jak będzie na nią reagowała Mo, ona jest tak samo wybuchowa jak Cell
-Natt, proszę zrób to dla mnie,a przy tym będziecie miały bliżej do szpitala-zrobiłem oczy Morta i zrobiłem smutną minkę
-Ehh...no dobrze, ale jak Mo rozszarpie Kathy to pamiętaj,że cię ostrzegałam-powiedziała a ja ja pocałowałem.
-Wiesz co?
-Co?-spytała
-Kocham cię-uśmiechnąłem się do niej
-Też cię kocham James, a spróbuj mnie skrzywdzić to naślę na ciebie, Cell i Mo-powiedziała groźnie
-Nigdy bym cię nie skrzywdził rozumiesz? Jesteś dla mnie najważniejsza-powiedziałem patrząc w jej ogromne niebieskie oczy
-Nigdy nie mów nigdy James-powiedziała cicho a potem sie uśmiechneła i mnie pocałowała-zadzwonie do Ang i Marietty żeby zaczęły się pakować .
-Leć-powiedziałem i usiadłem na krześle chowając twarz w dłoniach, dlaczego ona to zrobiła, rozumiem że Cell zraniła Carlosa też mnie to denerwowało,ale nigdy w życiu bym jej nie powiedział takich rzeczy, lubiłem tę dziewczynę była taka prawdziwa do tego załamany Carlos i Mo, nawet Logan nie może ich przekonać żeby wracali. Mo stwierdziła,że nie zostawi tutaj jej samej a Carlos powiedział,że nie odejdzie chyba że ona się obudzi i sama mu powie, ze ma się wynosić. Co się teraz dzieje na tym swiecie pomyślałem i do tego moja rodzona siostra prawie ją zabiła. Już się gubiłem we własnych myślach, przecież rodzice zabiorą ją do NY i nigdy już się stamtąd nie wyrwie bo dadzą jej dożywotni szlaban. Westchnąłem i oparłem się o ścianę.Nienawidzę sytuacji bez wyjścia, a ta właśnie była czymś takim.
Króciutko,ale ten rozdział miał taki być xD Mam nadzieję, ze rozdział się wam spodoba;p Bo ja osobiście uważam, że jest beznadziejny chociaż gdy go pisałam myślałam, że jest fajny ale po przeczytaniu stwierdziłam, że jest do dupy, ale nie mnie jest oceniać;p. Zapraszam do komentowania;p Niedługo poznacie Marishię;p cieszycie się?
celu$ka
P.S macie może jakiś pomysł na to jak miałoby wyglądać spotkanie Marietty z pewnym chłopakiem? Podawajcie swoje propozycje takiego spotkania i imienia chłopaka, dla osoby która poda najlepszy pomysł napiszę jednorazówkę z nią oraz jakimś członkiem BTR.
*** Per. Angie***
Wszystkie siedziałyśmy z chłopakami u nich w salonie, mają na prawdę niesamowity dom a właściwie willę, zaprosili nas wszystkie ponieważ robili noc filmową, a że każda z nas lubi filmy to się zgodziłyśmy przyjść. Siedziałam na skórzanym fotelu i dyskretnie obserwowałam Cell i Carlosa, widać było ze ich do siebie ciągnie tylko dlaczego Cell ciągle go odpycha przecież on tak się stara, no ale rozumiem ją nigdy nie zaznała miłości. Cell wstała i wyszła z salonu.Nagle z kuchni doszły nas podniesione głosy, chłopaki i dziewczyny wzruszyły ramionami, ale ja wstałam i ruszyłam do owego pomieszczenia. Stanęłam w progu i usłyszałam głos Katheriny.
-Ty szmato, zostaw go w spokoju nie widzisz , że go ranisz!
-Ale...ale...co ja zrobiłam-dobiegł mnie zdziwiony głos Cell
-Jak to co? ty głupia suko odwal się od Carlosa, on cię kocha a ty go tylko ranisz, chociaż byś go pokochała ale nie ty jesteś zwykłą Polską suką, która tylko czeka żeby kogoś wykorzystać lub zranić, jesteś nikim słyszysz?! NIKIM! głupia dziwka
-Zamknij sie ty głupia idiotko, nie masz o niczym pojęcia jak ja mogę go kochać skoro nie wierzę w miłość, a skoro wybrał sobie na obiekt westchnień akurat mnie to nie moja wina!-wrzasnęła Cell
-Ryj dziwkarzu, po co ty tutaj w ogóle przychodziłaś, wypierdalaj z mojego domu i nigdy sie w nim nie pokazuj słyszysz NIGDY!-Usłyszałam jakby odgłos uderzenia, więc weszłam do kuchni i stanęłam jak wryta zobaczyłam jak Cell i siostra Jamesa się biją i tą walkę raczej wygrywa Cell. Nagle brunetka poślizgnęła się a Katherina to wykorzystała i uderzyła jej głową o kant stołu, zobaczyłam pełno krwi a potem wybiegłam po kogoś do pomocy.
-James...twoja siostra...musisz pomóc..ona ją zabije...Katherina..zabije Cell .....ona straciła przytomnosć..a Katherina nadal ją bije...pomóż-wykrztusiłam ze łzami w oczach. James nie zdążył się podnieść a Carlosa już w salonie nie było. Szybko pobiegłam z nim i zobaczyłam jak odsuwa Kath od Cell.
-Jak ty mogłaś zrobić coś takiego Kathy.....myślałem, że jesteś moją przyjaciółką..-mówił Carlos klęcząc o bok Cell i sprawdzając jej puls, po chwili odetchnął z ulgą i zadzwonił po karetkę. Odwrócił się do Katheriny i szepnął
-Nienawidzę cię, skrzywdziłaś osobę, którą kocham ponad życie
-Ale czy ty nie widzisz tego jak ona cię rani? Przecież wy nawet nie będziecie razem, ona cię nie kocha jest zwykłą suką
-Nie nazwywaj jej tak, nienawidzę cię, nie chcę cię znać....ty....ty..zraniłaś mnie bardziej niż ona mówiąc, że mnie nie kocha..zejdź mi z oczu-wykrztusił po czym delikatnie podniósł Cell z ziemi a ja zobaczyłam ogromną plamę krwi przez chwilę czułam jak mnie mdli a potem była już tylko ciemność.
***Per. Jamesa, tydzień później***
Moja siostra. Moja kochana siostrzyczka, jak ona mogła tak potraktować najepszą przyjaciółkę mojej dziewczyny,tak zostaliśmy parą w ten sam dzień, w którym Cell tutaj trafiła. Odniosła bardzo dotkliwe obrażenia i zapadła w śpiączkę.Razem z Natt postanowiliśmy pójść do lekarza i zapytać o to jak długo Cell będzie nieprzytomna..
-Panie doktorze-Natt zaczęła drżącym głosem-kiedy ona się obudzi?
-Nie wiadomo, może dzisiaj,jutro, za tydzień, miesiąc, rok na prawdę nie wiadomo, ponieważ Panna Green odniosła bardzo dotkliwe obrażenia głowy, jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że kiedy się obudzi nie będzie pamiętała kompletnie nic nawet tego kim jest. Osoba, która ją tak urządziła nie powinna pozostać bezkarna-powiedział lekarz a mnie przeszły dreszcze-a teraz proszę mi wybaczyć, ale muszę się zająć innymi pacjentami
-Tak oczywiście-powiedziała moja dziewczyna i usunęła się z drogi lekarzowi.
-Kochanie i co ja mam teraz zrobić?-zapytała i się rozpłakała.
-Nie wiem, nie mam pjęcia, jestem w szoku, nie mogę nawet uwierzyć w to co zrobiła Katherina
-Ja...James..ja..nie będę osądzała twojej siostry po mimo tego co zrobiła Cell, umiem wybaczać, ale boję się tego co może zrobić Monic, ona i Cell był ze sobą najbardziej zżyte, to ona znalazła Cell w parku i jej pomogła-szepnęła Natt-i mam podejrzenia, ze Mo będzie chciała zniszczyć twoją siostrę.cell i Mo nigdy nie umiały wybaczać, chyba że tylko bardzo bliskim osobom ale i to zdarza się bardzo rzadko.
-Jak to znalazła ją w parku?-zapytałem zdziwiony
-Cell ma bardzo trudne życie, może nie pod względem materialnym, ale psychicznym, nie będę ci za wiele o tym opowiadała,ale na prawdę ma ciężko w domu-wyjaśniła
-Rozumiem-mruknąłem-Skarbie, siedzisz tutaj cały tydzień, powinnaś wrócić do hotelu, zabierzecie z dziewczynami swoje rzeczy i wprowadźcie się do nas-powiedziałem
-Nie wiem...przedłużyłyśmy swój pobyt tutaj o parę dni ze względu na to, że Cell jest w szpitalu,ale jeśli się nie obudzi to wracamy bez niej.-wyjaśniła
-Dlatego tym bardziej powinniście zamieszkać z nami, Katherina lubi was wszystkie tylko do Celli jest uprzedzona-powiedziałem tak cicho jak się tylko da
-Wieeem-mruknęła-ale...no..jak mówiłam..nie jestem pewna jak będzie na nią reagowała Mo, ona jest tak samo wybuchowa jak Cell
-Natt, proszę zrób to dla mnie,a przy tym będziecie miały bliżej do szpitala-zrobiłem oczy Morta i zrobiłem smutną minkę
-Ehh...no dobrze, ale jak Mo rozszarpie Kathy to pamiętaj,że cię ostrzegałam-powiedziała a ja ja pocałowałem.
-Wiesz co?
-Co?-spytała
-Kocham cię-uśmiechnąłem się do niej
-Też cię kocham James, a spróbuj mnie skrzywdzić to naślę na ciebie, Cell i Mo-powiedziała groźnie
-Nigdy bym cię nie skrzywdził rozumiesz? Jesteś dla mnie najważniejsza-powiedziałem patrząc w jej ogromne niebieskie oczy
-Nigdy nie mów nigdy James-powiedziała cicho a potem sie uśmiechneła i mnie pocałowała-zadzwonie do Ang i Marietty żeby zaczęły się pakować .
-Leć-powiedziałem i usiadłem na krześle chowając twarz w dłoniach, dlaczego ona to zrobiła, rozumiem że Cell zraniła Carlosa też mnie to denerwowało,ale nigdy w życiu bym jej nie powiedział takich rzeczy, lubiłem tę dziewczynę była taka prawdziwa do tego załamany Carlos i Mo, nawet Logan nie może ich przekonać żeby wracali. Mo stwierdziła,że nie zostawi tutaj jej samej a Carlos powiedział,że nie odejdzie chyba że ona się obudzi i sama mu powie, ze ma się wynosić. Co się teraz dzieje na tym swiecie pomyślałem i do tego moja rodzona siostra prawie ją zabiła. Już się gubiłem we własnych myślach, przecież rodzice zabiorą ją do NY i nigdy już się stamtąd nie wyrwie bo dadzą jej dożywotni szlaban. Westchnąłem i oparłem się o ścianę.Nienawidzę sytuacji bez wyjścia, a ta właśnie była czymś takim.
Króciutko,ale ten rozdział miał taki być xD Mam nadzieję, ze rozdział się wam spodoba;p Bo ja osobiście uważam, że jest beznadziejny chociaż gdy go pisałam myślałam, że jest fajny ale po przeczytaniu stwierdziłam, że jest do dupy, ale nie mnie jest oceniać;p. Zapraszam do komentowania;p Niedługo poznacie Marishię;p cieszycie się?
celu$ka
P.S macie może jakiś pomysł na to jak miałoby wyglądać spotkanie Marietty z pewnym chłopakiem? Podawajcie swoje propozycje takiego spotkania i imienia chłopaka, dla osoby która poda najlepszy pomysł napiszę jednorazówkę z nią oraz jakimś członkiem BTR.
niedziela, 10 marca 2013
Rozdział 5
Witajcie!
mam nadzieję,że ktośjeszcze będzie chciał czytać moje wypociny po tak długiej nie obecności. No ale nie przedłużając zapraszam na rozdział 5.
*** Per. Carlosa***
Siedziałem na kanapie w salonie i patrzyłem na Jamesa i Natt. Byli tacy szczęśliwi, pasowali do siebie, zastanawia mnie co się z nimi stanie gdy dziewczyny za tydzień wyjadą. Kiedy rozmawiałem o tym z Jamesem to stwierdził, że z Natt będzie nawet na odległość bo ą pokochał i nie wyobraża sobie bez niej życia. Trochę mnie te słowa zaskoczyły, ponieważ znają się dopiero kilka dni, no ale ja podobnie miałem z Cell,która nieodwzajemniała mojego uczucia do niej. Cieszyłem się ze szczęścia Jamesa i Natt, ale też im go trochę zazdrościłem. czemu Cell mnie odrzuca?Czemu nie chce spróbować? To tak bardzo mnie to boli. Katherine gdy się dowiedziała, że Cell mnie nie chce i do tego traktuje z chłodną obojętnością to dostała szału, wyzywała ją od najgorszych, a ja nawet nie stanąłem w jej obronie, tylko słuchałem wyzwisk Katherine, której słowa do tej pory huczą w mojej głowie ,, Ta kurwa pożałuje, że się urodziła, nie ma prawa tak cię traktować, szmata nie zasługuje na twoją miłość, Daj sobie z pustą dziwką spokój". Nie mogłem dać sobie z nią spokoju bo za bardzo ją kocham.
Postanowiłem przemyśleć kilka spraw na spokojnie, więc wyszedłem z domu i skierowałem się na klif. To było moje ulubione miejsce, w którym mogłem pomyśleć i nikt nie będzie mi przeszkadzał. To tam, zawsze zaczynałem rozumieć dlaczego życie toczy się tak a nie inaczej, dlaczego nie wszystko układa się tak jak byśmy tego chcieli.
Gdy byłem prawie na miejscu, to na krawędzi klifu zobaczyłem zarys jakiejś osoby. Podszedłem bliżej i rozpoznałem Cell. Moje serce momentalnie przyspieszyło a ciało zaczęło drżeć, ale się opanowałem i ruszyłem w stronę dziewczyny. Po kilku krokach znalazłem się tuż za nią. Patrzyła przed siebie, chyba nawet nie usłyszała jak do niej podchodzę. Po kilku minutach bezczynnego stania usiadłem obok niej.Była zamyślona, wiatr rozwiewał jej lśniące, piękne włosy a na jej twarzy tkwił delikatny rumieniec, który tylko dodawał jej uroku.
Nie odezwała się pierwsza, więc ja też tego nie zrobiłem. Przez kilka chwil myślałem, że się na mnie obraziła za to, że ciągle próbuję jej powiedzieć, że jest dla mnie wszystkim, ale to jednak musiało być coś innego.Oboje tkwiliśmy w ciszy przez dłuższy czas, ale w końcu nie wytrzymałem i zapytałem pierwszy.
-U ciebie wszystko w porządku?
-Tak-odparła i spuściła głowę w dół, patrząc na fale oceanu rozbijające się o skały. Między nami znów zapadła niezręczna cisza, już jakieś pół godziny siedzieliśmy w milczeniu.-A u ciebie ?-spytała w końcu szeptem.
-Tak, u mnie wszystko ok-znów zanurzyła się w swoich myślach co poznałem po nieobecnym spojrzeniu kiedy podniosła głowę,a ja nadal wpatrywałem się w jej twarz. Była inna od tych wszystkich dziewczyn, chyba dlatego się w niej zakochałem w ciągu tych kilku dni. była wyjątkowa, oryginalna, nie było drugiej takiej. Prawdopodobnie James i Logan mięli tak samo z Natthalie i Monic. Możliwe, że tylko ja i Kendall nie mamy szczęścia w miłości, albo jakaś dziewczyna jest z nami dla kasy albo chce mieć swoje pięć minut naszym kosztem. Po kilkunastu minutach zapytałem Cell.
-Cell, ja....-nie wiedziałem w jakie słowa ubrać swoje pytanie, ale po kilku sekundach wykrztusiłem-czy jest możliwość tego, że jednak ty coś do mnie poczujesz?-Spojrzała na mnie tymi swoimi pięknymi oczami.
-Carlos....ja...ja..ja nie wiem... nie wierzę w miłość-wyszeptała, przymykając powieki-wiesz dlaczego?-zamilkła, aja przecząco pokręciłem głową, ale raczej nie oczekiwała mojej odpowiedzi bo, po chwili milczenia znów zaczęła mówić-Nikt nigdy mi nie pokazał, że ona istnieje, nikt nigdy mi jej nie okazywał. Moi rodzice są z lodu, którego nic nie jest w stanie roztopić. Do wszystkiego podchodzą ze stoickim spokojem, wyrafinowanym opanowaniem i chłodem. Gdy byłam mała to matka z ojcem nigdy mnie nie przytulali, nie okazywali mi żadnych uczuć. Kiedyś ojciec powiedział mi, że miłość i uczucia to wymysł słabych ludzi, głupców, którzy w życiu nigdy niczego nie osiągnęli choć tak usilnie się o to starali. Matka nie pozwoliła mi chodzić do szkoły, mam prywatne lekcje w domu. Rodzice nigdy nigdzie nie pozwalali mi wychodzić. trzymali mnie w luksusowym więzieniu, które stworzyli specjalnie dla mnie, to było i jest straszne. Na zakupy matka zabierała mnie do Paryża, Mediolanu, Berlina i innych metropolii z modą,musiałam chodzić na wszelkiego rodzaju bankiety do znajomych rodziców słuchać tych nudnych rozmów na temat gówno wartych interesów.Robiłam to co mi kazali.-wzięła głęboki wdech i ciągnęła dalej-Pierwszy raz uciekłam z domu gdy miałam 13 lat, wtedy mi powiedzieli, że sami znajdą mi odpowiedniego chłopaka, czułam się wtedy jak jakaś niedorozwinięta księżniczka z tandetnej opowieści dla dzieci. W XXI oni chcieli znaleźć mi chłopaka.To było straszne, ale takie prawdziwe. Nie znałam Warszawy bo nigdy nie wychodziłam z domu. Biegłam przed siebie,w końcu zatrzymałam się w jakimś parku, była tam taka duża fontanna, więc usiadłam na ławce koło niej i wtedy pierwszy raz w życiu się rozpłakałam. Nie wiedziałam co mam zrobić i właśnie wtedy podeszła do mnie pewna dziewczyna. Była ode mnie starsza może rok czy dwa, ale to ona mi wtedy zaproponowała pomoc. Zaufałam jej i z nią poszłam do jej mieszkania w bloku, w którym mieszkała razem z rodzicami. tak poznałam Monic, potem przyszły do niej Natt, Angie i Marietta. To właśnie wtedy poznałam moje przyjaciółki, to dzięki nim ze sztywnej, dobrze wychowanej, poważnej porcelanowej lalki zmieniłam się w szaloną nastolatkę, która na luzie podchodzi do życia. To było najlepsze co mnie w życiu spotkało. Nauczyłam się żartować, szaleć, ale nigdy nie uwierzyłam w miłość.-znowu na chwilkę przerwała po to by znów podjąć przerwaną opowieść o swoim życiu.-Kiedy tamtej nocy wróciłam do domu to nie mogłam uwierzyć w to co widzę, moja matka płakała. Ta chłodna wyniosła, opanowana kobieta płakała. Ojciec natomiast siedział nie wzruszony na skórzanej kanapie i popijał kieliszek czerwonego wina. Kiedy mnie zobaczyli to matka mnie przytuliła, to było dziwne. Ojciec wstał i stał chwilę w bezruchu, a potem podszedł do mnie i tulącej ciągle mnie matki, odsunął ją ode mnie i wymierzył mi siarczysty policzek. Nie siedziałam cicho tylko zaczęłam krzyczeć, po raz pierwszy w życiu wyrzuciłam z siebie to co mnie bolało i poczułam...najprawdziwszą ulgę. Poczułam się wolna i taka lekka.W końcu wszyscy się uspokoiliśmy i zaczęliśmy poważnie rozmawiać, wtedy doszłam z rodzicami do jakiegoś porozumienia. Od tamtej pory dostałam trochę luzu, ale i tak nie chodzę do szkoły tylko tak jak już mówiłam nadal mam prywatne lekcje w domu i nadal muszę się przy nich zachowywać jak dama, ale gdy wychodzę z dziewczynami na imprezy wtedy zamieniam się w ogień-dokończyła z pasją-Tak więc, teraz już wiesz dlaczego dla mnie miłość nie istnieje, po prostu nigdy jej nie zaznałam i raczej nie chcę jej zaznać, ponieważ ona tylko zadaje rany.
-Twoja historia jest bardzo smutna, ale miłość na prawdę potrafi być piękna, tylko trzeba jej chcieć-spojrzała na mnie i zironizowała:
-Tak? to mi pokaż tę twoją miłość-nie czekałem dłużej tylko wpiłem się w jej pełne malinowe usta, oddawała pocałunki z taką samą pasją, z którą ja ją całowałem. Przez chwilę pomyślałem, że jednak coś dla niej znaczę. Odsunęła się ode mnie po kilku minutach, jej oddech był przyśpieszony tak jak mój.
-I twoim zdaniem miłość polega na pocałunkach i mówieniu sobie kocham cię oraz okazywaniu sobie uczuć?-prychnęła cicho
-No .... a na czym innym miałaby polegać?zapytałem zdziwiony, bo takiego pytania a raczej stwierdzenia się nie spodziewałem
-Ja mam to wiedzieć? Ty właśnie udowodniłeś mi to, że myślę bardzo dobrze na temat miłości. Jest to tylko pociąg fizyczny, nic więcej. Ty nic o mnie nie wiesz, znasz mnie od kilkudziesieciu godzin i już twierdzisz że mnie kochasz to niedorzeczne-powiedziała chłodno-ty mnie nie kochasz, ja ciebie tylko pociągam, czujesz do mnie pożądanie nic więcej-skończyła a ja zrozpaczony spuściłem głowę w dół.-Mogę się do ciebie przytulić? -zapytała nagle, spojrzałem na nią zdumiony i pokiwałem głową. Dziewczyna przytuliła siędo mnie a ja ją objąłem ramieniem. W takiej pozycji przesiedzieliśmy na klifie ze cztery godziny.
- Chyba powinniśmy już wracać-szepnąłem do Celli.
-Tak, masz rację-pomogłem jej wstać i ruszyliśmy w drogę powrotną. Przez cały ten czas milczeliśmy. Kiedy zatrzymaliśmy się pod hotelem, w którym mieszkała z dziewczynami, to zapytałem.
-Spotkamy się jutro?-zdziwiona mruknęła coś niewyraźnie pod nosem.-To jak?
-Ja... nie jestem pewna czy to dobry pomysł.... ja spotkałabym się z tobą jak z kumplem a ty ze mną jako kto?
-Jak z koleżanką- powiedziałem drżącym głosem a na jej twarz wypłynął słodki uśmiech.
- W takim razie dobrze, spotkajmy się jutro, bądź po mnie tak o 15, to do zobaczenia!-krzyknęła i pocałowała mnie w policzek a potem zniknęła w wejściu do hotelu, a ja wróciłem do domu,w którym mieszkałem razem z chłopakami i Katherine. Ze zmęczenia, raz dwa się umyłem i położyłem do łóżka, po kilku chwilach odpłynąłem w krainę Morfeusza śniąc o pewnej dziewczynie.
Dobra , mam nadzieję, że się podobało, prosze o szczerą opinię.
Celu$ka:*
mam nadzieję,że ktośjeszcze będzie chciał czytać moje wypociny po tak długiej nie obecności. No ale nie przedłużając zapraszam na rozdział 5.
*** Per. Carlosa***
Siedziałem na kanapie w salonie i patrzyłem na Jamesa i Natt. Byli tacy szczęśliwi, pasowali do siebie, zastanawia mnie co się z nimi stanie gdy dziewczyny za tydzień wyjadą. Kiedy rozmawiałem o tym z Jamesem to stwierdził, że z Natt będzie nawet na odległość bo ą pokochał i nie wyobraża sobie bez niej życia. Trochę mnie te słowa zaskoczyły, ponieważ znają się dopiero kilka dni, no ale ja podobnie miałem z Cell,która nieodwzajemniała mojego uczucia do niej. Cieszyłem się ze szczęścia Jamesa i Natt, ale też im go trochę zazdrościłem. czemu Cell mnie odrzuca?Czemu nie chce spróbować? To tak bardzo mnie to boli. Katherine gdy się dowiedziała, że Cell mnie nie chce i do tego traktuje z chłodną obojętnością to dostała szału, wyzywała ją od najgorszych, a ja nawet nie stanąłem w jej obronie, tylko słuchałem wyzwisk Katherine, której słowa do tej pory huczą w mojej głowie ,, Ta kurwa pożałuje, że się urodziła, nie ma prawa tak cię traktować, szmata nie zasługuje na twoją miłość, Daj sobie z pustą dziwką spokój". Nie mogłem dać sobie z nią spokoju bo za bardzo ją kocham.
Postanowiłem przemyśleć kilka spraw na spokojnie, więc wyszedłem z domu i skierowałem się na klif. To było moje ulubione miejsce, w którym mogłem pomyśleć i nikt nie będzie mi przeszkadzał. To tam, zawsze zaczynałem rozumieć dlaczego życie toczy się tak a nie inaczej, dlaczego nie wszystko układa się tak jak byśmy tego chcieli.
Gdy byłem prawie na miejscu, to na krawędzi klifu zobaczyłem zarys jakiejś osoby. Podszedłem bliżej i rozpoznałem Cell. Moje serce momentalnie przyspieszyło a ciało zaczęło drżeć, ale się opanowałem i ruszyłem w stronę dziewczyny. Po kilku krokach znalazłem się tuż za nią. Patrzyła przed siebie, chyba nawet nie usłyszała jak do niej podchodzę. Po kilku minutach bezczynnego stania usiadłem obok niej.Była zamyślona, wiatr rozwiewał jej lśniące, piękne włosy a na jej twarzy tkwił delikatny rumieniec, który tylko dodawał jej uroku.
Nie odezwała się pierwsza, więc ja też tego nie zrobiłem. Przez kilka chwil myślałem, że się na mnie obraziła za to, że ciągle próbuję jej powiedzieć, że jest dla mnie wszystkim, ale to jednak musiało być coś innego.Oboje tkwiliśmy w ciszy przez dłuższy czas, ale w końcu nie wytrzymałem i zapytałem pierwszy.
-U ciebie wszystko w porządku?
-Tak-odparła i spuściła głowę w dół, patrząc na fale oceanu rozbijające się o skały. Między nami znów zapadła niezręczna cisza, już jakieś pół godziny siedzieliśmy w milczeniu.-A u ciebie ?-spytała w końcu szeptem.
-Tak, u mnie wszystko ok-znów zanurzyła się w swoich myślach co poznałem po nieobecnym spojrzeniu kiedy podniosła głowę,a ja nadal wpatrywałem się w jej twarz. Była inna od tych wszystkich dziewczyn, chyba dlatego się w niej zakochałem w ciągu tych kilku dni. była wyjątkowa, oryginalna, nie było drugiej takiej. Prawdopodobnie James i Logan mięli tak samo z Natthalie i Monic. Możliwe, że tylko ja i Kendall nie mamy szczęścia w miłości, albo jakaś dziewczyna jest z nami dla kasy albo chce mieć swoje pięć minut naszym kosztem. Po kilkunastu minutach zapytałem Cell.
-Cell, ja....-nie wiedziałem w jakie słowa ubrać swoje pytanie, ale po kilku sekundach wykrztusiłem-czy jest możliwość tego, że jednak ty coś do mnie poczujesz?-Spojrzała na mnie tymi swoimi pięknymi oczami.
-Carlos....ja...ja..ja nie wiem... nie wierzę w miłość-wyszeptała, przymykając powieki-wiesz dlaczego?-zamilkła, aja przecząco pokręciłem głową, ale raczej nie oczekiwała mojej odpowiedzi bo, po chwili milczenia znów zaczęła mówić-Nikt nigdy mi nie pokazał, że ona istnieje, nikt nigdy mi jej nie okazywał. Moi rodzice są z lodu, którego nic nie jest w stanie roztopić. Do wszystkiego podchodzą ze stoickim spokojem, wyrafinowanym opanowaniem i chłodem. Gdy byłam mała to matka z ojcem nigdy mnie nie przytulali, nie okazywali mi żadnych uczuć. Kiedyś ojciec powiedział mi, że miłość i uczucia to wymysł słabych ludzi, głupców, którzy w życiu nigdy niczego nie osiągnęli choć tak usilnie się o to starali. Matka nie pozwoliła mi chodzić do szkoły, mam prywatne lekcje w domu. Rodzice nigdy nigdzie nie pozwalali mi wychodzić. trzymali mnie w luksusowym więzieniu, które stworzyli specjalnie dla mnie, to było i jest straszne. Na zakupy matka zabierała mnie do Paryża, Mediolanu, Berlina i innych metropolii z modą,musiałam chodzić na wszelkiego rodzaju bankiety do znajomych rodziców słuchać tych nudnych rozmów na temat gówno wartych interesów.Robiłam to co mi kazali.-wzięła głęboki wdech i ciągnęła dalej-Pierwszy raz uciekłam z domu gdy miałam 13 lat, wtedy mi powiedzieli, że sami znajdą mi odpowiedniego chłopaka, czułam się wtedy jak jakaś niedorozwinięta księżniczka z tandetnej opowieści dla dzieci. W XXI oni chcieli znaleźć mi chłopaka.To było straszne, ale takie prawdziwe. Nie znałam Warszawy bo nigdy nie wychodziłam z domu. Biegłam przed siebie,w końcu zatrzymałam się w jakimś parku, była tam taka duża fontanna, więc usiadłam na ławce koło niej i wtedy pierwszy raz w życiu się rozpłakałam. Nie wiedziałam co mam zrobić i właśnie wtedy podeszła do mnie pewna dziewczyna. Była ode mnie starsza może rok czy dwa, ale to ona mi wtedy zaproponowała pomoc. Zaufałam jej i z nią poszłam do jej mieszkania w bloku, w którym mieszkała razem z rodzicami. tak poznałam Monic, potem przyszły do niej Natt, Angie i Marietta. To właśnie wtedy poznałam moje przyjaciółki, to dzięki nim ze sztywnej, dobrze wychowanej, poważnej porcelanowej lalki zmieniłam się w szaloną nastolatkę, która na luzie podchodzi do życia. To było najlepsze co mnie w życiu spotkało. Nauczyłam się żartować, szaleć, ale nigdy nie uwierzyłam w miłość.-znowu na chwilkę przerwała po to by znów podjąć przerwaną opowieść o swoim życiu.-Kiedy tamtej nocy wróciłam do domu to nie mogłam uwierzyć w to co widzę, moja matka płakała. Ta chłodna wyniosła, opanowana kobieta płakała. Ojciec natomiast siedział nie wzruszony na skórzanej kanapie i popijał kieliszek czerwonego wina. Kiedy mnie zobaczyli to matka mnie przytuliła, to było dziwne. Ojciec wstał i stał chwilę w bezruchu, a potem podszedł do mnie i tulącej ciągle mnie matki, odsunął ją ode mnie i wymierzył mi siarczysty policzek. Nie siedziałam cicho tylko zaczęłam krzyczeć, po raz pierwszy w życiu wyrzuciłam z siebie to co mnie bolało i poczułam...najprawdziwszą ulgę. Poczułam się wolna i taka lekka.W końcu wszyscy się uspokoiliśmy i zaczęliśmy poważnie rozmawiać, wtedy doszłam z rodzicami do jakiegoś porozumienia. Od tamtej pory dostałam trochę luzu, ale i tak nie chodzę do szkoły tylko tak jak już mówiłam nadal mam prywatne lekcje w domu i nadal muszę się przy nich zachowywać jak dama, ale gdy wychodzę z dziewczynami na imprezy wtedy zamieniam się w ogień-dokończyła z pasją-Tak więc, teraz już wiesz dlaczego dla mnie miłość nie istnieje, po prostu nigdy jej nie zaznałam i raczej nie chcę jej zaznać, ponieważ ona tylko zadaje rany.
-Twoja historia jest bardzo smutna, ale miłość na prawdę potrafi być piękna, tylko trzeba jej chcieć-spojrzała na mnie i zironizowała:
-Tak? to mi pokaż tę twoją miłość-nie czekałem dłużej tylko wpiłem się w jej pełne malinowe usta, oddawała pocałunki z taką samą pasją, z którą ja ją całowałem. Przez chwilę pomyślałem, że jednak coś dla niej znaczę. Odsunęła się ode mnie po kilku minutach, jej oddech był przyśpieszony tak jak mój.
-I twoim zdaniem miłość polega na pocałunkach i mówieniu sobie kocham cię oraz okazywaniu sobie uczuć?-prychnęła cicho
-No .... a na czym innym miałaby polegać?zapytałem zdziwiony, bo takiego pytania a raczej stwierdzenia się nie spodziewałem
-Ja mam to wiedzieć? Ty właśnie udowodniłeś mi to, że myślę bardzo dobrze na temat miłości. Jest to tylko pociąg fizyczny, nic więcej. Ty nic o mnie nie wiesz, znasz mnie od kilkudziesieciu godzin i już twierdzisz że mnie kochasz to niedorzeczne-powiedziała chłodno-ty mnie nie kochasz, ja ciebie tylko pociągam, czujesz do mnie pożądanie nic więcej-skończyła a ja zrozpaczony spuściłem głowę w dół.-Mogę się do ciebie przytulić? -zapytała nagle, spojrzałem na nią zdumiony i pokiwałem głową. Dziewczyna przytuliła siędo mnie a ja ją objąłem ramieniem. W takiej pozycji przesiedzieliśmy na klifie ze cztery godziny.
- Chyba powinniśmy już wracać-szepnąłem do Celli.
-Tak, masz rację-pomogłem jej wstać i ruszyliśmy w drogę powrotną. Przez cały ten czas milczeliśmy. Kiedy zatrzymaliśmy się pod hotelem, w którym mieszkała z dziewczynami, to zapytałem.
-Spotkamy się jutro?-zdziwiona mruknęła coś niewyraźnie pod nosem.-To jak?
-Ja... nie jestem pewna czy to dobry pomysł.... ja spotkałabym się z tobą jak z kumplem a ty ze mną jako kto?
-Jak z koleżanką- powiedziałem drżącym głosem a na jej twarz wypłynął słodki uśmiech.
- W takim razie dobrze, spotkajmy się jutro, bądź po mnie tak o 15, to do zobaczenia!-krzyknęła i pocałowała mnie w policzek a potem zniknęła w wejściu do hotelu, a ja wróciłem do domu,w którym mieszkałem razem z chłopakami i Katherine. Ze zmęczenia, raz dwa się umyłem i położyłem do łóżka, po kilku chwilach odpłynąłem w krainę Morfeusza śniąc o pewnej dziewczynie.
Dobra , mam nadzieję, że się podobało, prosze o szczerą opinię.
Celu$ka:*
środa, 14 listopada 2012
Libster Blog Award
Zostałam nominowana przez :
http://life-is-beautiful-but-difficult.blog.onet.pl/,
fanka-love-btr.blogspot.com,
opowiadanie-big-time-rush99.blogspot.com,
http://big-time-rush-love-4ever.blogspot.com/
Dziękuję wam dziewczyny:*
Zasady:Nominacja do Liebster Blog Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę".
Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów więc daje możliwość ich rozpowszechnienia.
Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała.
Następnie ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował.
Pytania zadane przez: Manka;p
-Ulubiony film komediowy?
,,Łatwa dziewczyna" oraz ,,On to Ona"
-Najbardziej wkurzająca osoba w twoim życiu?
Moja niby przyjaciółka:/
-Co chciałabyś zmienić na naszej planecie?
Nie których ludzi
- Ulubiona potrawa
Spagetti
-W jakim języku chciałabyś mówić a w jakim już potrafisz?
chciałabym mówić po hiszpańsku,włosku i francusku.Potrafię mówić po angielsku;p
-Ulubiony kolor?
wszystkie odcienie niebieskiego i fioletowego
-Najzabawniejszy tekst jaki usłyszałaś?
nie usłyszałam,ale przeczytałam w smsie;p,,Najebało ludzi, jak zniczy na wszystkich świętych"
-Czy zależy ci na tym co inni o tobie myślą
nie bardzo
-Jakie rzeczy w życiu są dla ciebie najcenniejsze?
przyjaźń,miłość (w którą już nie wierzę) pieniądze i szczęście.
-Jakie jest twoje największe marzenie?
Spotkać BTR, zostać dziewczyną Carlosa i żyć z nim długo i szczęśliwie;p
-Co kochasz robić?
czytać,oglądać i słuchać BTR oraz innej muzyki, tańczyć, jeździć na desce, pisać piosenki i opowidania.
pytania od GabaRushers
-Twój ulubiony film?
BTR Movie,HP,Ania z zielonego wzgórza;p
-Co chcesz w życiu osiągnąć?
To co najlepsze
-Liczysz się z tym co inni o tobie mówią?
Nie bardzo
-Twój ulubiony sport?
Piłka nożna i unihockay
-Bez czego nie przeżyjesz?
BTR, muzyki,telefonu,kompa, neta, książek i mojej deski;p
-Gdzie chcesz pojechać?
Do Stanów,Anglii,Francji,Włoch,Hiszpanii,Portugalii,najlepiej wszędzie;p
-Twoje ulubione miejsce na ziemi?
Na razie takiego nie mam
-Jaki lubisz przedmiot w szkole
Polski,Kaszubski,Angielski,W-F,Chemie.
-Co uwielbiasz jeść?
Lekkie sałatki
-Twoje ulubione zwierzę?
psyyyy;p
-Twoja naj kumpela?
Gabiś,Asia:* Kocham jak siostry<3
Pytania od Justme:
-Skąd ci się wziął pomysł na bloga?
Hmmm poprostu zasłuchałam się w ,,Invisible"przyszła wena i stworzyłam historię:)
-Jakie były twoje początki z BTR?
Zaczęło się od pierwszego odcinka może z 4 lata temu, i pierwszej piosenki,potem zaczęłam szukać o nich informacji i tak zostałam rusherką
-Czy masz jakieś zainteresowania sztuką?
Tak,piszę piosenki.
-Co masz zamiar robic w przyszłości?
wacham się nad podjęciem decyzji
- Gdybyś miała do wyboru randkę z fajnym chłopakiem którego znasz, albo randkę w ciemno z jakąś gwiazdą, to co byś wybrała:
Chyba bym wybrała randkę w ciemno z jakąś gwiazdą;p
-Co najbardziej w sobie lubisz?
Oczy,są dziwne;p
-Czego najbardziej w sobie nie lubisz?
Całej reszty
-Ile czasu prowadzisz już bloga?
Może będą nie całe 3 miesiące
-Skąd czerpiesz wenę?
To oczywiste z muzyki BTR i innej;p oraz życia.
-Ulubiony film:
BTR Movie,HP,Ania z zielonego wzgórza;p
-czy gdybym zaprosiła cię do kina na horror poszałabyś czy nie?
No jasne,że bym poszła kocham horrory;p
Nominuję:
http://feel-the-power-alex.blogspot.com/
http://angiebtr.blogspot.com/
http://nina-rusherka-btr.blogspot.com/
http://world--of--dreams.blogspot.com/
Moje pytania:
1.Co najbardziej cię kiedykolwiek zaskoczyło?
2.Czego nie możesz się doczekać?
3.Twoje największe marzenie?
4.Skąd pomysł na twój blog?
5.Czego chcesz się nauczyć?
6.Gdzie chcesz kiedyś zamieszkać?
7.Twój najdziwniejszy sen?
8.Kogo nie chciałabyś nigdy spotkać?
9.Czego oczekujesz od życia?
10.Twoja ulubiona piosenka?
11. Czy gdybyś miała do wyboru Justina Biebera,który cię kocha aż do bólu ale nie spełniałby wszystkich twoich zachcianek czy chłopaka,który traktuje cię jak księżniczkę ale cię nie kocha to kogo byś wybrała?
http://life-is-beautiful-but-difficult.blog.onet.pl/,
fanka-love-btr.blogspot.com,
opowiadanie-big-time-rush99.blogspot.com,
http://big-time-rush-love-4ever.blogspot.com/
Dziękuję wam dziewczyny:*
Zasady:Nominacja do Liebster Blog Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę".
Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów więc daje możliwość ich rozpowszechnienia.
Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała.
Następnie ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował.
Pytania zadane przez: Manka;p
-Ulubiony film komediowy?
,,Łatwa dziewczyna" oraz ,,On to Ona"
-Najbardziej wkurzająca osoba w twoim życiu?
Moja niby przyjaciółka:/
-Co chciałabyś zmienić na naszej planecie?
Nie których ludzi
- Ulubiona potrawa
Spagetti
-W jakim języku chciałabyś mówić a w jakim już potrafisz?
chciałabym mówić po hiszpańsku,włosku i francusku.Potrafię mówić po angielsku;p
-Ulubiony kolor?
wszystkie odcienie niebieskiego i fioletowego
-Najzabawniejszy tekst jaki usłyszałaś?
nie usłyszałam,ale przeczytałam w smsie;p,,Najebało ludzi, jak zniczy na wszystkich świętych"
-Czy zależy ci na tym co inni o tobie myślą
nie bardzo
-Jakie rzeczy w życiu są dla ciebie najcenniejsze?
przyjaźń,miłość (w którą już nie wierzę) pieniądze i szczęście.
-Jakie jest twoje największe marzenie?
Spotkać BTR, zostać dziewczyną Carlosa i żyć z nim długo i szczęśliwie;p
-Co kochasz robić?
czytać,oglądać i słuchać BTR oraz innej muzyki, tańczyć, jeździć na desce, pisać piosenki i opowidania.
pytania od GabaRushers
-Twój ulubiony film?
BTR Movie,HP,Ania z zielonego wzgórza;p
-Co chcesz w życiu osiągnąć?
To co najlepsze
-Liczysz się z tym co inni o tobie mówią?
Nie bardzo
-Twój ulubiony sport?
Piłka nożna i unihockay
-Bez czego nie przeżyjesz?
BTR, muzyki,telefonu,kompa, neta, książek i mojej deski;p
-Gdzie chcesz pojechać?
Do Stanów,Anglii,Francji,Włoch,Hiszpanii,Portugalii,najlepiej wszędzie;p
-Twoje ulubione miejsce na ziemi?
Na razie takiego nie mam
-Jaki lubisz przedmiot w szkole
Polski,Kaszubski,Angielski,W-F,Chemie.
-Co uwielbiasz jeść?
Lekkie sałatki
-Twoje ulubione zwierzę?
psyyyy;p
-Twoja naj kumpela?
Gabiś,Asia:* Kocham jak siostry<3
Pytania od Justme:
-Skąd ci się wziął pomysł na bloga?
Hmmm poprostu zasłuchałam się w ,,Invisible"przyszła wena i stworzyłam historię:)
-Jakie były twoje początki z BTR?
Zaczęło się od pierwszego odcinka może z 4 lata temu, i pierwszej piosenki,potem zaczęłam szukać o nich informacji i tak zostałam rusherką
-Czy masz jakieś zainteresowania sztuką?
Tak,piszę piosenki.
-Co masz zamiar robic w przyszłości?
wacham się nad podjęciem decyzji
- Gdybyś miała do wyboru randkę z fajnym chłopakiem którego znasz, albo randkę w ciemno z jakąś gwiazdą, to co byś wybrała:
Chyba bym wybrała randkę w ciemno z jakąś gwiazdą;p
-Co najbardziej w sobie lubisz?
Oczy,są dziwne;p
-Czego najbardziej w sobie nie lubisz?
Całej reszty
-Ile czasu prowadzisz już bloga?
Może będą nie całe 3 miesiące
-Skąd czerpiesz wenę?
To oczywiste z muzyki BTR i innej;p oraz życia.
-Ulubiony film:
BTR Movie,HP,Ania z zielonego wzgórza;p
-czy gdybym zaprosiła cię do kina na horror poszałabyś czy nie?
No jasne,że bym poszła kocham horrory;p
Nominuję:
http://feel-the-power-alex.blogspot.com/
http://angiebtr.blogspot.com/
http://nina-rusherka-btr.blogspot.com/
http://world--of--dreams.blogspot.com/
Moje pytania:
1.Co najbardziej cię kiedykolwiek zaskoczyło?
2.Czego nie możesz się doczekać?
3.Twoje największe marzenie?
4.Skąd pomysł na twój blog?
5.Czego chcesz się nauczyć?
6.Gdzie chcesz kiedyś zamieszkać?
7.Twój najdziwniejszy sen?
8.Kogo nie chciałabyś nigdy spotkać?
9.Czego oczekujesz od życia?
10.Twoja ulubiona piosenka?
11. Czy gdybyś miała do wyboru Justina Biebera,który cię kocha aż do bólu ale nie spełniałby wszystkich twoich zachcianek czy chłopaka,który traktuje cię jak księżniczkę ale cię nie kocha to kogo byś wybrała?
piątek, 26 października 2012
Bohaterowie
Cell Green, 17-letnia dziewczyna mieszkająca w Warszawie .Razem ze swoimi przyjaciółkami leci do LA na koncert ulubionego zespołu.Nie wierzy w miłość,ale jedena osoba postara się to zmienić.Ma czarne błyszczące się na granatowo włosy i szare oczy,które zależnie od jej nastroju zmieniają odcienie.Całą miłość a było jej nie wiele,w którą wierzyła przelała na książki, taniec,śpiew( o czym dziewczyny nie mają pojęcia) ,BTR i swoją deskorolkę.Nienawidzi się opalać,jest bardzo blada.Uwielbia ryzyko i szaleństwa.Jest niezależna.
Monica Lisowska,18-letnia dziewczyna,która z przyjaciółkami mieszka w Warszawie.Razem z nimi leci na koncert swojego ulubionego zespołu do LA .Kilka godzin po przyjeździe poznaje miłość swojego życia,ale czy wszystko będzie takie proste jak się wydaje na początku dowiecie się czytając dalej to opowiadanie.Kocha ryzyko,ale nie tak bardzo jak Cell,lubi poszaleć z dziewczynami,nienawidzi gdy ktoś jej mówi co ma robić.Ma śliczne blond włosy ,delikatnie opaloną cerę i zielone oczy. Kocha serię ,,Świat Nocy"
Natthalia Majewska ma 20 lat i jest z reszty dziewczyn najstarsza. tak jak dziewczyny mieszka w Warszawie, i leci z nimi na koncert BTR w LA.Poznaje tam chłopaka,który zakręci jej w głowie już na zawsze ale żeby w pełni być szczęśliwą musi przejść jeszcze długą drogę.Kocha BTR,śpiew i dobre imprezy.Jest poważna jeśli chodzi kłótnie w ich przyjaźni.Ma długie blond włosy, niebieskie oczy.jest niezależna.Ma duszę romantyczki i wierzy,że Cell w końcu zmieni zdanie co do miłości.
Marietta Leśnicka,16-letnia dziewczyna,która poleciała do LA razem z przyjaciółkami na koncert BTR.Na początku będzie zła i zazdrosna o to,że Monica zaznała szczęścia z chłopakiem,którego ona także kocha,ale zmienia zdanie gdy poznaje chłopaka w swoim wieku.Jest czerwonowłosą szaloną, śliczną nastolatką ,lubi dobre imprezy w dobrym towarzystwie, marzy o szczęściu i jak najszybszym wyrwaniu się domu.Kocha zakupy nienawidzi plastików.Nosi soczewki,żeby jej oczy miały kolor zielony,choć z natury są niebieskie.W przyszłości chciałaby zostać modelką,dlatego gdy robi sobie zdjęcia,to robi je jak profesjonalna modelka podczas sesji zdjęciowej.
Angelique Lyndon,14 -letnia dziewczyna,która poleciała do stanów razem z przyjaciółkami na koncert ulubionego zespołu.Kocha BTR,dobrą zabawę,nie lubi się nudzić,jest rozsądna,zawsze umie uspokoić dziewczyny gdy te dostają napadu głupawki.Ma brązowe oczy i włosy. W skrytości kocha Kendalla, ale wie ,że to nie wyjdzie,dlatego pomaga mu znaleźć dziewczynę idealną.Jest sympatyczna,nienawidzi bójek i kłótni.Bardzo łatwo ją zranić,ponieważ jest bardzo wrażliwa.Jej mama jest Francuską a ojciec Anglikiem,ale mieszkają w Polsce.
Carlos Pena Jr.ma 23 lata, jest piosenkarzem, tancerzem i aktorem, razem z przyjaciółmi gra w zespole i serialu o tej samej nazwie Big Time Rush.Zakochuje się w kilka lat od siebie młodszej dziewczynie.Będzie starał się obudzić w niej jakiekolwiek uczucia.Lubi dobre jedzenie,szczerość i naturalność.Nienawidzi kłamstw i sztuczności.Kocha to co robi.
Logan Henderson ma 23 lata i razem z Carlosem,Kendallem i Jamesem gra w serialu i zespole o tej samej nazwie BTR.Pozna dziewczynę swojego życia,ale spotkają ich lekkie trudności.Nienawidzi tapet i kłamczuch.Kocha to co robi.
James Maslow ma 22 lata,gra w zespole i serialu o tej samej nazwie razem z przyjaciółmi.Pozna dziewczynę, z którą będzie chciał spędzić całe życie,ale za nim do tego dojdzie zdarzy się jeszcze seria różnych przygód.Nienawidzi różowych tapet i fałszu u ludzi,ceni poczucie humoru i dobrą zabawę.Kocha to co robi.Kiedy dowie się z gazety z kim spotyka się jego siostra wpadnie w szał.
Kendall Schmidt ma 22 lata i razem z przyjaciółmi tworzy zespół Big Time Rush.Gra w serialu o tej samej nazwie.Nie ma szczęścia w miłości,ale dzięki pomocy przyjaciółki zauważy,że jego wymarzona dziewczyna jest tuż pod jego nosem.Nienawidzi fałszu,zazdrości,tapet i chamstwa u ludzi.ceni sobie szczerość i naturalność u kobiet.Kocha to co robi i czerpie z tego radość,oraz nadzieję na lepsze jutro.
Katherine Maslow ma 17 lat i jest młodszą siostrą sławnego Jamesa Maslowa.Kocha taniec i śpiew,ale nie mówi o tym nikomu.Bardzo polubiła dziewczynę Jamesa i jej przyjaciółki,prócz Cell,której nienawidzi,ponieważ rani uczucia Carlosa.Przez pewien przykry i zagrażający życiu Cell incydent,straci zaufanie Carlosa oraz brata i reszty jego przyjaciół czy to naprawi pokaże czas.Spotyka się z 26 letnim piłkarzem Realu Madryd Cristano Ronaldo czy ten związek ma szansę na przetrwanie?.James nie akceptuje jej związku ze sławnym kobieciarzem.
Marishia Collins. Ma 22 lata i jest modelką oraz byłą dziewczyną Carlosa, Katherina ją uwielbia i twierdzi że Mrishia jest idealną dziewczyną dla Peny, będzie starała się znowu ich ze sobą zeswatać.Czy plan Katheriny wypali niewiadomo, ale wiadomo że Marishia ma swój własny pomysł na odzyskanie Carlosa.Czy jej się uda czas pokaże.Marishia jest bezwzględną dożącą do celu dziewczyną, zawsze dostaje to czego chce, ale czy tym razem będzie tak samo?
Alec Jetterson to 18-letni chłopak,który jest troskliwy, czuły opiekuńczy zawsze wesoły, ma fajne poczucie humoru.Zostaje prawie przejechany przez Katharinę, więc poznaje ją w niezbyt przyjemnych okolicznościach, ale szybko się z nią zaprzyjaźnia. Czy wyniknie z tego coś więcej dowiecie się czytając to opowiadanie.
Monica Lisowska,18-letnia dziewczyna,która z przyjaciółkami mieszka w Warszawie.Razem z nimi leci na koncert swojego ulubionego zespołu do LA .Kilka godzin po przyjeździe poznaje miłość swojego życia,ale czy wszystko będzie takie proste jak się wydaje na początku dowiecie się czytając dalej to opowiadanie.Kocha ryzyko,ale nie tak bardzo jak Cell,lubi poszaleć z dziewczynami,nienawidzi gdy ktoś jej mówi co ma robić.Ma śliczne blond włosy ,delikatnie opaloną cerę i zielone oczy. Kocha serię ,,Świat Nocy"
Natthalia Majewska ma 20 lat i jest z reszty dziewczyn najstarsza. tak jak dziewczyny mieszka w Warszawie, i leci z nimi na koncert BTR w LA.Poznaje tam chłopaka,który zakręci jej w głowie już na zawsze ale żeby w pełni być szczęśliwą musi przejść jeszcze długą drogę.Kocha BTR,śpiew i dobre imprezy.Jest poważna jeśli chodzi kłótnie w ich przyjaźni.Ma długie blond włosy, niebieskie oczy.jest niezależna.Ma duszę romantyczki i wierzy,że Cell w końcu zmieni zdanie co do miłości.
Angelique Lyndon,14 -letnia dziewczyna,która poleciała do stanów razem z przyjaciółkami na koncert ulubionego zespołu.Kocha BTR,dobrą zabawę,nie lubi się nudzić,jest rozsądna,zawsze umie uspokoić dziewczyny gdy te dostają napadu głupawki.Ma brązowe oczy i włosy. W skrytości kocha Kendalla, ale wie ,że to nie wyjdzie,dlatego pomaga mu znaleźć dziewczynę idealną.Jest sympatyczna,nienawidzi bójek i kłótni.Bardzo łatwo ją zranić,ponieważ jest bardzo wrażliwa.Jej mama jest Francuską a ojciec Anglikiem,ale mieszkają w Polsce.
Logan Henderson ma 23 lata i razem z Carlosem,Kendallem i Jamesem gra w serialu i zespole o tej samej nazwie BTR.Pozna dziewczynę swojego życia,ale spotkają ich lekkie trudności.Nienawidzi tapet i kłamczuch.Kocha to co robi.
James Maslow ma 22 lata,gra w zespole i serialu o tej samej nazwie razem z przyjaciółmi.Pozna dziewczynę, z którą będzie chciał spędzić całe życie,ale za nim do tego dojdzie zdarzy się jeszcze seria różnych przygód.Nienawidzi różowych tapet i fałszu u ludzi,ceni poczucie humoru i dobrą zabawę.Kocha to co robi.Kiedy dowie się z gazety z kim spotyka się jego siostra wpadnie w szał.
Kendall Schmidt ma 22 lata i razem z przyjaciółmi tworzy zespół Big Time Rush.Gra w serialu o tej samej nazwie.Nie ma szczęścia w miłości,ale dzięki pomocy przyjaciółki zauważy,że jego wymarzona dziewczyna jest tuż pod jego nosem.Nienawidzi fałszu,zazdrości,tapet i chamstwa u ludzi.ceni sobie szczerość i naturalność u kobiet.Kocha to co robi i czerpie z tego radość,oraz nadzieję na lepsze jutro.
Katherine Maslow ma 17 lat i jest młodszą siostrą sławnego Jamesa Maslowa.Kocha taniec i śpiew,ale nie mówi o tym nikomu.Bardzo polubiła dziewczynę Jamesa i jej przyjaciółki,prócz Cell,której nienawidzi,ponieważ rani uczucia Carlosa.Przez pewien przykry i zagrażający życiu Cell incydent,straci zaufanie Carlosa oraz brata i reszty jego przyjaciół czy to naprawi pokaże czas.Spotyka się z 26 letnim piłkarzem Realu Madryd Cristano Ronaldo czy ten związek ma szansę na przetrwanie?.James nie akceptuje jej związku ze sławnym kobieciarzem.
Marishia Collins. Ma 22 lata i jest modelką oraz byłą dziewczyną Carlosa, Katherina ją uwielbia i twierdzi że Mrishia jest idealną dziewczyną dla Peny, będzie starała się znowu ich ze sobą zeswatać.Czy plan Katheriny wypali niewiadomo, ale wiadomo że Marishia ma swój własny pomysł na odzyskanie Carlosa.Czy jej się uda czas pokaże.Marishia jest bezwzględną dożącą do celu dziewczyną, zawsze dostaje to czego chce, ale czy tym razem będzie tak samo?
Alec Jetterson to 18-letni chłopak,który jest troskliwy, czuły opiekuńczy zawsze wesoły, ma fajne poczucie humoru.Zostaje prawie przejechany przez Katharinę, więc poznaje ją w niezbyt przyjemnych okolicznościach, ale szybko się z nią zaprzyjaźnia. Czy wyniknie z tego coś więcej dowiecie się czytając to opowiadanie.
Rozdział 4
Ten rozdział dedykuję Alex za to,że mogę jej pomagać w pisaniu notek i mojej kochanej wariatce justme za to,że jest i rozumie wszystko.
***Per.Natt***
Dziś jestem umówiona z Jamesem.Nie spodziewałam się,że przyjeżdżając na ich koncert do LA,zacznę chodzić z samym Jamesem Maslowem.No nie jesteśmy parą,ale James chce żebym poznała jego siostrę Katherinę a to już chyba coś znaczy.
Weszłam do sypialni,wybrałam ładne,ale wygodne rzecz.Poszłam do łazienki wykąpałam się i przebrałam w wybrane ubrania.Wróciłam do pokoju i pociągnęłam rzęsy tuszem a usta bezbarwnym błyszczykiem, moje długie blond włosy zostawiłam rozpuszczone,ponieważ wtedy układały się najładniej.
Wzięłam torebkę,wrzuciłam do niej portfel,telefon,klucz od pokoju i sweterek gdyby wieczorem zrobiło się chłodniej.Wyszłam przed hotel gdzie czekał już na mnie James w swoim BMW.
-Cześć!-krzyknęłam z szerokim uśmiechem.
-Hej-odpowiedział-zapraszam do środka-otworzył mi kurtuazyjnie drzwi od auta.
-No proszę jaki gentelman-mruknęłam pod nosem myśląc,że tego nie słyszy,ale myliłam się.
-No wiem,bo to ja-odpowiedział mało skromnie po czym puścił mi oczko.-Dzisiaj poznasz moją kochaną siostrę Katherinę cieszysz się?-spytał.
-Tak,ale też się trochę denerwuję-przyznałam się,ponieważ nie potrafiłam kłamać tak jak Cell czy Monica
-Czym?-spytał na prawdę zdziwiony.
-Tym,że mnie nie polubi
-Polubi,polubi,ciebie nie da się nie lubić-uśmiechnął się dodając mi tym otuchy.
-Dzięki za te miłe słowa-po czym ruszyliśmy do domu chłopaków i Katheriny.
Zatrzymaliśmy się przed ogromną białą willą,nawet z samochodu mogłam dostrzec basen,który znajdował się zapewne na tyłach domu.James wysiadł,otworzył mi drzwi i powiedział:
-Katherina czeka na nas w salonie
-Na prawdę muszę poznawać twoją siostrę?-jęknęłam
-Nie bój się, Katherina jest na prawdę bardzo sympatyczna,no i ma 17 lat,więc się jej nie bój,jest od ciebie młodsza.
-No to mnie pocieszyłeś-mruknęłam cicho pod nosem-pewnie mnie zwyzywa.
-Ona taka nie jest-powiedział i otworzył mi drzwi od domu.Weszłam pierwsza a on zaraz za mną.Rozejrzałam się ciekawie po wnętrzu willi,była wspaniała nie tylko na zewnątrz ale także w środku.
-Katherine jesteśmy!-krzyknął chłopak
-Jestem w salonie-usłyszałam melodyjny dziewczęcy głos.
-Chodź i się nie bój -pociągnął mnie w stronę salonu
-Katherine poznaj Natt,Natt poznaj moją siostrę Katherinę
-Bardzo miło mi cię poznać Natt,James wiele o tobie opowiadał,zwykle to jaka ty jesteś piękna,mądra i zabawna-zaczerwieniłam się na te słowa,ponieważ zrobiło mi się głupio.Katherine była bardzo podobna do Jamesa z tą różnicą, że ona była młodsza,drobniejsza i miała wyższy głos.
-Mi też jest miło ciebie poznać,James cały czas mówił,że jesteś najlepszą siostrą na świecie.
-Tak?-spytała-A tak to na mnie krzyczy za byle co-uśmiechnęła Sice delikatnie.
-Bo się o ciebie martwię mała-wtrącił James
-Przecież wiesz,że nie masz o co się martwić-mruknęła cicho dziewczyna
-Wiem,ale jestem twoim bratem i martwienie się o ciebie jest moim obowiązkem
-Oj no wiem-podeszła do niego i przytuliła go całując go przy tym w policzek-i za to ci dziękuję,ale mógłbys czasami trochę wyluzować,szczególnie teraz kiedy jesteś chłoapkiem Natt.
-Co?ale my nie... no...nie no. ..nie jesteśmy parą-wyjąkałam równocześnie z Jamesem
-Oj przestańcie,widzę jak od chwili wejścia do salonu na siebie patrzycie, James cały czas trzyma cię za rękę,czerwienisz się jak na ciebie spojrzy,a ty braciszku się nie śmiej masz identycznie gdy Natt patrzy na ciebie, i nie udawajcie, bo na prawdę byście byli świetną i słodką parą, więc James liczę,że nie długo nią zostaniecie-uśmiechnęła się przyjaznie.
-O moim życiu uczuciowym,będziemy rozmawiać kiedy indziej-powiedział James.
-Jak wolisz, a teraz z łaski swojej mógłbyś przynieść mi i Natt coś do picia a my sobie będziemy rozmawiały.
-CO?Jak to?przecież mięliśmy w czwórkę porozmawiać-powiedział chłopak.
-Carlos powiedział,że nie ma ochoty z nikim rozmawiać,od dwóch dni chodzi jakiś taki przygnębiony, a nawet mi nie chce powiedzieć dlaczego-wyszeptała smutno dziewczyna .
-Wiecie ja chyba wiem dlaczego on taki jest.-powiedziałam szybko.
-Na prawdę?,proszę powiedz nam.
-To na pewno ma związek z tym wydarzeniem z przed dwóch dni kiedy ty i reszta chłopaków uratowaliście Cell i Monic z łap tych facetów.Cell mi opowiedziała,że Carlos położył jej dłoń na policzku i patrzył na nią z taką dziwną czułością w oczach,ona się tego przestraszyła,ponieważ nie wierzy w miłość,ale nie zauważa tego,że jednak go kocha tylko nie przyznaje się do tego przed samą sobą...Ona też się tak zachowuje.Wczoraj na dyskotece strasznie się upiła,wyrwała jakiegoś kolesia, zatańczyła z nim,pocałowała go a potem mu obiła dupę i wykrzyczała coś takiego,,Dlaczego ty nie jesteś nim?!Dlaczego nikt nie rozumie,że go nie kocham?!dlaczego jego oczy są wszędzie?!"a potem wybiegła z płaczem z imprezy,dziewczyny chciały za nią wyjść,ale im nie pozwoliłam,uznałam,że Cell i tak by nam nic nie powiedziała i tak. A dzisiaj rano jak przechodziłam obok jej sypialni to słyszałam jak wypowiada takie słowa,zapewne przez sen ,, Carlos...nie kocham cię, ale nie wiem co się ze mną dzieje.... proszę nie zostawiaj mnie" a potem ucichła.Myślę,że Carlos się w niej zakochał,ale boli go to,że ona się od niego wtedy odsunęła.
-Natti,faktycznie po tym jak wyszłyście Carlos jeszcze przez jakiś czas gadał tylko o Cell o jej szarych oczach i pięknych czarnych kręconych włosach.
-Natt polubiłam cię,ale wybacz,że to powiem,ale z tej Cell to szmata jak ona może ranić takiego cudownego faceta jakim jest Carlos?On jest moim najlepszym przyjacielem, nie chcę żeby cierpiał przez jakąś bezuczuciową idiotkę-Po tych słowach Katheriny się zdenerwowałam.
-Cell nie jest szmatą ani bezuczuciową idiotką, ona poprostu jeszcze nie wie co to miłość,ponieważ nigdy jej nie zaznała.nawet rodzice nigdy nie okazywali jej uczuć dlatego ona nie wierzy w miłosć.
-Wiecie co dziewczyny, powinnyśmy zsotawić na razie tę sprawę w spokoju-powiedział James-Jeśli Carlos będzie chciał to sam nam powie dlaczego to go tak boli,bo trochę nie mogę uwierzyć,że po zamienieniu z Cell zaledwie kilku słów już ją kocha do grobowej deski.
-Masz rację James-powiedziałam
-Tak, masz rcaję-powiedziała Katherine
Po za tą rozmwą spędziałam z nimi fantastyczne popołudnie,siostra Jamesa okazała się bardzo fajna i rozmowna.Cieszę się,że ją poznałam.
James odwiózł mnie pod hotel i na pożegnanie pocałował mnie tak namiętnie,że gdybym wtedy stała to z pewnością bym się przewróciła.Gdy już leżałam w swoim łóżku to cały czas z rumieńcami na twrzy wspominałam nasz pocałunek.Było w nim zawarte wszystko to co czułam.Od pożądania i namiętności aż po miłość i uwielbienie.To był najlepszy pocałunek w całym moim zyciu, ale i tak nie mogłam zasnąć jeszcze z jednego powodu, a mianowicie mówiąc kłótnia Monic i Marrietty,muszę jutro z Mari pogadać,powinna jak najszybciej Monic przeprosić za to co jej powiedziała,widziałam jak Mo przez to cierpi.Nasza przyjazń musi przetrwać wszystko czyli tak jak zawsze. Dopiero po tych przemyśleniach udało mi się zasnąć.
Ale się rospisałam:) wybaczcie,że tak długo na ten rozdział czekałyście,postaram się częściej notki dodawać.Wiem,że rozdział beznadziejny,ale liczę na szczere opinie:):) Pozdrawiam Celu$ka.
Ubranie Natt:
***Per.Natt***
Dziś jestem umówiona z Jamesem.Nie spodziewałam się,że przyjeżdżając na ich koncert do LA,zacznę chodzić z samym Jamesem Maslowem.No nie jesteśmy parą,ale James chce żebym poznała jego siostrę Katherinę a to już chyba coś znaczy.
Weszłam do sypialni,wybrałam ładne,ale wygodne rzecz.Poszłam do łazienki wykąpałam się i przebrałam w wybrane ubrania.Wróciłam do pokoju i pociągnęłam rzęsy tuszem a usta bezbarwnym błyszczykiem, moje długie blond włosy zostawiłam rozpuszczone,ponieważ wtedy układały się najładniej.
Wzięłam torebkę,wrzuciłam do niej portfel,telefon,klucz od pokoju i sweterek gdyby wieczorem zrobiło się chłodniej.Wyszłam przed hotel gdzie czekał już na mnie James w swoim BMW.
-Cześć!-krzyknęłam z szerokim uśmiechem.
-Hej-odpowiedział-zapraszam do środka-otworzył mi kurtuazyjnie drzwi od auta.
-No proszę jaki gentelman-mruknęłam pod nosem myśląc,że tego nie słyszy,ale myliłam się.
-No wiem,bo to ja-odpowiedział mało skromnie po czym puścił mi oczko.-Dzisiaj poznasz moją kochaną siostrę Katherinę cieszysz się?-spytał.
-Tak,ale też się trochę denerwuję-przyznałam się,ponieważ nie potrafiłam kłamać tak jak Cell czy Monica
-Czym?-spytał na prawdę zdziwiony.
-Tym,że mnie nie polubi
-Polubi,polubi,ciebie nie da się nie lubić-uśmiechnął się dodając mi tym otuchy.
-Dzięki za te miłe słowa-po czym ruszyliśmy do domu chłopaków i Katheriny.
Zatrzymaliśmy się przed ogromną białą willą,nawet z samochodu mogłam dostrzec basen,który znajdował się zapewne na tyłach domu.James wysiadł,otworzył mi drzwi i powiedział:
-Katherina czeka na nas w salonie
-Na prawdę muszę poznawać twoją siostrę?-jęknęłam
-Nie bój się, Katherina jest na prawdę bardzo sympatyczna,no i ma 17 lat,więc się jej nie bój,jest od ciebie młodsza.
-No to mnie pocieszyłeś-mruknęłam cicho pod nosem-pewnie mnie zwyzywa.
-Ona taka nie jest-powiedział i otworzył mi drzwi od domu.Weszłam pierwsza a on zaraz za mną.Rozejrzałam się ciekawie po wnętrzu willi,była wspaniała nie tylko na zewnątrz ale także w środku.
-Katherine jesteśmy!-krzyknął chłopak
-Jestem w salonie-usłyszałam melodyjny dziewczęcy głos.
-Chodź i się nie bój -pociągnął mnie w stronę salonu
-Katherine poznaj Natt,Natt poznaj moją siostrę Katherinę
-Bardzo miło mi cię poznać Natt,James wiele o tobie opowiadał,zwykle to jaka ty jesteś piękna,mądra i zabawna-zaczerwieniłam się na te słowa,ponieważ zrobiło mi się głupio.Katherine była bardzo podobna do Jamesa z tą różnicą, że ona była młodsza,drobniejsza i miała wyższy głos.
-Mi też jest miło ciebie poznać,James cały czas mówił,że jesteś najlepszą siostrą na świecie.
-Tak?-spytała-A tak to na mnie krzyczy za byle co-uśmiechnęła Sice delikatnie.
-Bo się o ciebie martwię mała-wtrącił James
-Przecież wiesz,że nie masz o co się martwić-mruknęła cicho dziewczyna
-Wiem,ale jestem twoim bratem i martwienie się o ciebie jest moim obowiązkem
-Oj no wiem-podeszła do niego i przytuliła go całując go przy tym w policzek-i za to ci dziękuję,ale mógłbys czasami trochę wyluzować,szczególnie teraz kiedy jesteś chłoapkiem Natt.
-Co?ale my nie... no...nie no. ..nie jesteśmy parą-wyjąkałam równocześnie z Jamesem
-Oj przestańcie,widzę jak od chwili wejścia do salonu na siebie patrzycie, James cały czas trzyma cię za rękę,czerwienisz się jak na ciebie spojrzy,a ty braciszku się nie śmiej masz identycznie gdy Natt patrzy na ciebie, i nie udawajcie, bo na prawdę byście byli świetną i słodką parą, więc James liczę,że nie długo nią zostaniecie-uśmiechnęła się przyjaznie.
-O moim życiu uczuciowym,będziemy rozmawiać kiedy indziej-powiedział James.
-Jak wolisz, a teraz z łaski swojej mógłbyś przynieść mi i Natt coś do picia a my sobie będziemy rozmawiały.
-CO?Jak to?przecież mięliśmy w czwórkę porozmawiać-powiedział chłopak.
-Carlos powiedział,że nie ma ochoty z nikim rozmawiać,od dwóch dni chodzi jakiś taki przygnębiony, a nawet mi nie chce powiedzieć dlaczego-wyszeptała smutno dziewczyna .
-Wiecie ja chyba wiem dlaczego on taki jest.-powiedziałam szybko.
-Na prawdę?,proszę powiedz nam.
-To na pewno ma związek z tym wydarzeniem z przed dwóch dni kiedy ty i reszta chłopaków uratowaliście Cell i Monic z łap tych facetów.Cell mi opowiedziała,że Carlos położył jej dłoń na policzku i patrzył na nią z taką dziwną czułością w oczach,ona się tego przestraszyła,ponieważ nie wierzy w miłość,ale nie zauważa tego,że jednak go kocha tylko nie przyznaje się do tego przed samą sobą...Ona też się tak zachowuje.Wczoraj na dyskotece strasznie się upiła,wyrwała jakiegoś kolesia, zatańczyła z nim,pocałowała go a potem mu obiła dupę i wykrzyczała coś takiego,,Dlaczego ty nie jesteś nim?!Dlaczego nikt nie rozumie,że go nie kocham?!dlaczego jego oczy są wszędzie?!"a potem wybiegła z płaczem z imprezy,dziewczyny chciały za nią wyjść,ale im nie pozwoliłam,uznałam,że Cell i tak by nam nic nie powiedziała i tak. A dzisiaj rano jak przechodziłam obok jej sypialni to słyszałam jak wypowiada takie słowa,zapewne przez sen ,, Carlos...nie kocham cię, ale nie wiem co się ze mną dzieje.... proszę nie zostawiaj mnie" a potem ucichła.Myślę,że Carlos się w niej zakochał,ale boli go to,że ona się od niego wtedy odsunęła.
-Natti,faktycznie po tym jak wyszłyście Carlos jeszcze przez jakiś czas gadał tylko o Cell o jej szarych oczach i pięknych czarnych kręconych włosach.
-Natt polubiłam cię,ale wybacz,że to powiem,ale z tej Cell to szmata jak ona może ranić takiego cudownego faceta jakim jest Carlos?On jest moim najlepszym przyjacielem, nie chcę żeby cierpiał przez jakąś bezuczuciową idiotkę-Po tych słowach Katheriny się zdenerwowałam.
-Cell nie jest szmatą ani bezuczuciową idiotką, ona poprostu jeszcze nie wie co to miłość,ponieważ nigdy jej nie zaznała.nawet rodzice nigdy nie okazywali jej uczuć dlatego ona nie wierzy w miłosć.
-Wiecie co dziewczyny, powinnyśmy zsotawić na razie tę sprawę w spokoju-powiedział James-Jeśli Carlos będzie chciał to sam nam powie dlaczego to go tak boli,bo trochę nie mogę uwierzyć,że po zamienieniu z Cell zaledwie kilku słów już ją kocha do grobowej deski.
-Masz rację James-powiedziałam
-Tak, masz rcaję-powiedziała Katherine
Po za tą rozmwą spędziałam z nimi fantastyczne popołudnie,siostra Jamesa okazała się bardzo fajna i rozmowna.Cieszę się,że ją poznałam.
James odwiózł mnie pod hotel i na pożegnanie pocałował mnie tak namiętnie,że gdybym wtedy stała to z pewnością bym się przewróciła.Gdy już leżałam w swoim łóżku to cały czas z rumieńcami na twrzy wspominałam nasz pocałunek.Było w nim zawarte wszystko to co czułam.Od pożądania i namiętności aż po miłość i uwielbienie.To był najlepszy pocałunek w całym moim zyciu, ale i tak nie mogłam zasnąć jeszcze z jednego powodu, a mianowicie mówiąc kłótnia Monic i Marrietty,muszę jutro z Mari pogadać,powinna jak najszybciej Monic przeprosić za to co jej powiedziała,widziałam jak Mo przez to cierpi.Nasza przyjazń musi przetrwać wszystko czyli tak jak zawsze. Dopiero po tych przemyśleniach udało mi się zasnąć.
Ale się rospisałam:) wybaczcie,że tak długo na ten rozdział czekałyście,postaram się częściej notki dodawać.Wiem,że rozdział beznadziejny,ale liczę na szczere opinie:):) Pozdrawiam Celu$ka.
Ubranie Natt:
piątek, 21 września 2012
Rozdział 3
***Per.Monici***
Byłam taka szczęśliwa gdy Logan zaproponował mi randkę, ale teraz jest mi przykro po tym co powiedziała mi Marietta. Na prawdę nie chciałam jej tego zrobić, ale skoro Logan także coś do mnie poczuł to przecież nie będę rezygnowała z miłości, na którą mogę nie mieć więcej szansy. Przygnębiona, zgasiłam światło i poszłam spać.
Następnego dnia wstałam bardzo wcześnie, weszłam do pokoju głównego i jeszcze żadnej w nim nie było. Żuciłam okiem na zegarek, wskazywał 5:30. Śpią jeszcze, pomyślałam.Wróciłam do pokoju, wybrałam rzeczy do ubrania, poszłam się wykąpać po czym ubrałam się w wybrane rzeczy.wzięłam torebkę i wyszłam z pokoju.Poszłam na plażę a dokładnie na ten sam klif, na którym byłam wczoraj z Cell.Usiadłam
na jego krawędzi i zaczęłam rozmyślać. Właśnie tutaj umówiłam się z Loganem.Miał tutaj przyjść o 13, wiec nic nie szkodzi, że już tutaj jestem.Myślałam nad tym czy dobrze robię spotykając się z Loganem raniąc tym samym Mari,ale przecież kiedyś sama mi powiedziała że jak gdybyśmy spotkały BTR a Logan by się we mnie zakochał to by się cieszyła razem ze mną a teraz odstawia takie cyrki i mówi, ze mnie nienawidzi, ale z drugiej strony ją rozumiem. Mari też go kocha, ale ona ma dopiero 15 lat jest dla niego za młoda.
Tak byłam pochłonięta swoimi myślami,że nawet nie zauważyłam kiedy wybiła 13 a Logan zjawił się obok mnie.
-Długo tu już jesteś?-spytał
-Od 5:30-odparłam
-Wow,czemu tak wcześnie, czyżbyś nie mogła doczekać się naszej randki?
-To też,ale chciałam pomyśleć przez chwilę w samotności
-Acha, nie powiesz mi o czym tak myślałaś?
-Nie, może kiedyś tak ale jeszcze nie teraz.
-Ok, nie będę naciskał-uśmiechnął się delikatnie
-Idziemy gdzieś czy chcesz tu jeszcze posiedzieć?-zapytał Logan po dłuższej chwili.
-A gdzie proponujesz?-spytałam z uroczym uśmiechem na twarzy.
-Wesołe miasteczko,długo tam nie byłem-spojrzałam na niego zdziwiona,a on szybko powiedział:
-Jeśli nie chcesz tam iść to możemy pójść gdzieś indziej
-Nie, ja kocham wesołe miasteczka, wykrzyknęłam byłam tam ostatnio 2 lata temu, w urodziny Natt wybrałyśmy się tam razem z dziewczynami. Cieszę się, że wpadłeś na taki fantastyczny pomysł!-wykrzyknęłam radośnie.
-W takim razie bardzo się cieszę-odpowiedział, na co oboje się zaśmialiśmy i skierowaliśmy się w stronę parkingu, na którym Logan zostawił swój samochód.
Te kilka godzin zabawy z Loganem poprawiło mi humor, ale nie zapomniałam o tym co powiedziała mi Marietta, nadal było mi tak strasznie przykro.Logan chyba to zauważył bo z uśmiechem na ustach zaproponował żebyśmy wracali.Zgodziłam się.
Gdy staliśmy pod hotelem to miedzy nami panowała przyjemna niekrępująca cisza, dobrze się czułam w towarzystwie Logana, fajnie, że to właśnie jego pokochałam.
-Mogę jutro też cię gdzieś zabrać?-spytał nieśmiało.Ta jego nieśmiałość mnie urzekała.
-Oczywiście, ale to ja będę za wszystko płaciła jakby co-powiedziałam z uśmiechem
-Nie i się nie kłóć bo i tak ja wygram
-Ehhh... no dobrze o której i gdzie się spotkamy?
-Przyjadę po ciebie o 18 a gdzie to niespodzianka-odpowiedział z tajemniczą miną,wiedziałam, że i tak nic z niego nie wyciągnę, wiec nie drążyłam dalej tematu.
-To do zobaczenia jutro tak?-spytałam.
-Tak odparł ciągle uśmiechnięty Logan.
-Pa-powiedziałam i pochyliłam się żeby dać mu buziaka w policzek,ale on obrócił głowę tak,że pocałowałam go w usta.byłam zaskoczona, ale nie odsunęłam się.Całowaliśmy się dobre 10 minut,Logan miał takie cudowne miękkie wargi.
Gdy się od siebie oderwaliśmy to czułam, że mam na twarzy ogromne rumieńce.
-Ślicznie ci w różowym-uśmiechnął się łobuzersko.
-Nie rób tego-szepnęłam zakłopotana.
-Czego?-spytał rozbawiony
-Nie zawstydzaj mnie-mruknęłam cicho pod nosem
-Dobrze-powiedział.
-Muszę już iść. Do zobaczenia jutro-powiedziałam uśmiechnięta.
-To pa-powiedział Logan i pocałował mnie jeszcze w policzek.
Wyszłam z samochodu i ruszyłam do hotelu.Ciekawe czy dziewczyny poszły do jakiegoś klubu na imprezę jak Natt mówiła czy już śpią.
Weszłam do apartamentu i rozejrzałam się po nim.Nikogo w nim nie było, więc poszłam do siebie, wzięłam kąpiel, przebrałam się w piżamę i poszłam spać.
Byłam taka szczęśliwa gdy Logan zaproponował mi randkę, ale teraz jest mi przykro po tym co powiedziała mi Marietta. Na prawdę nie chciałam jej tego zrobić, ale skoro Logan także coś do mnie poczuł to przecież nie będę rezygnowała z miłości, na którą mogę nie mieć więcej szansy. Przygnębiona, zgasiłam światło i poszłam spać.
Następnego dnia wstałam bardzo wcześnie, weszłam do pokoju głównego i jeszcze żadnej w nim nie było. Żuciłam okiem na zegarek, wskazywał 5:30. Śpią jeszcze, pomyślałam.Wróciłam do pokoju, wybrałam rzeczy do ubrania, poszłam się wykąpać po czym ubrałam się w wybrane rzeczy.wzięłam torebkę i wyszłam z pokoju.Poszłam na plażę a dokładnie na ten sam klif, na którym byłam wczoraj z Cell.Usiadłam
na jego krawędzi i zaczęłam rozmyślać. Właśnie tutaj umówiłam się z Loganem.Miał tutaj przyjść o 13, wiec nic nie szkodzi, że już tutaj jestem.Myślałam nad tym czy dobrze robię spotykając się z Loganem raniąc tym samym Mari,ale przecież kiedyś sama mi powiedziała że jak gdybyśmy spotkały BTR a Logan by się we mnie zakochał to by się cieszyła razem ze mną a teraz odstawia takie cyrki i mówi, ze mnie nienawidzi, ale z drugiej strony ją rozumiem. Mari też go kocha, ale ona ma dopiero 15 lat jest dla niego za młoda.
Tak byłam pochłonięta swoimi myślami,że nawet nie zauważyłam kiedy wybiła 13 a Logan zjawił się obok mnie.
-Długo tu już jesteś?-spytał
-Od 5:30-odparłam
-Wow,czemu tak wcześnie, czyżbyś nie mogła doczekać się naszej randki?
-To też,ale chciałam pomyśleć przez chwilę w samotności
-Acha, nie powiesz mi o czym tak myślałaś?
-Nie, może kiedyś tak ale jeszcze nie teraz.
-Ok, nie będę naciskał-uśmiechnął się delikatnie
-Idziemy gdzieś czy chcesz tu jeszcze posiedzieć?-zapytał Logan po dłuższej chwili.
-A gdzie proponujesz?-spytałam z uroczym uśmiechem na twarzy.
-Wesołe miasteczko,długo tam nie byłem-spojrzałam na niego zdziwiona,a on szybko powiedział:
-Jeśli nie chcesz tam iść to możemy pójść gdzieś indziej
-Nie, ja kocham wesołe miasteczka, wykrzyknęłam byłam tam ostatnio 2 lata temu, w urodziny Natt wybrałyśmy się tam razem z dziewczynami. Cieszę się, że wpadłeś na taki fantastyczny pomysł!-wykrzyknęłam radośnie.
-W takim razie bardzo się cieszę-odpowiedział, na co oboje się zaśmialiśmy i skierowaliśmy się w stronę parkingu, na którym Logan zostawił swój samochód.
Te kilka godzin zabawy z Loganem poprawiło mi humor, ale nie zapomniałam o tym co powiedziała mi Marietta, nadal było mi tak strasznie przykro.Logan chyba to zauważył bo z uśmiechem na ustach zaproponował żebyśmy wracali.Zgodziłam się.
Gdy staliśmy pod hotelem to miedzy nami panowała przyjemna niekrępująca cisza, dobrze się czułam w towarzystwie Logana, fajnie, że to właśnie jego pokochałam.
-Mogę jutro też cię gdzieś zabrać?-spytał nieśmiało.Ta jego nieśmiałość mnie urzekała.
-Oczywiście, ale to ja będę za wszystko płaciła jakby co-powiedziałam z uśmiechem
-Nie i się nie kłóć bo i tak ja wygram
-Ehhh... no dobrze o której i gdzie się spotkamy?
-Przyjadę po ciebie o 18 a gdzie to niespodzianka-odpowiedział z tajemniczą miną,wiedziałam, że i tak nic z niego nie wyciągnę, wiec nie drążyłam dalej tematu.
-To do zobaczenia jutro tak?-spytałam.
-Tak odparł ciągle uśmiechnięty Logan.
-Pa-powiedziałam i pochyliłam się żeby dać mu buziaka w policzek,ale on obrócił głowę tak,że pocałowałam go w usta.byłam zaskoczona, ale nie odsunęłam się.Całowaliśmy się dobre 10 minut,Logan miał takie cudowne miękkie wargi.
Gdy się od siebie oderwaliśmy to czułam, że mam na twarzy ogromne rumieńce.
-Ślicznie ci w różowym-uśmiechnął się łobuzersko.
-Nie rób tego-szepnęłam zakłopotana.
-Czego?-spytał rozbawiony
-Nie zawstydzaj mnie-mruknęłam cicho pod nosem
-Dobrze-powiedział.
-Muszę już iść. Do zobaczenia jutro-powiedziałam uśmiechnięta.
-To pa-powiedział Logan i pocałował mnie jeszcze w policzek.
Wyszłam z samochodu i ruszyłam do hotelu.Ciekawe czy dziewczyny poszły do jakiegoś klubu na imprezę jak Natt mówiła czy już śpią.
Weszłam do apartamentu i rozejrzałam się po nim.Nikogo w nim nie było, więc poszłam do siebie, wzięłam kąpiel, przebrałam się w piżamę i poszłam spać.
Subskrybuj:
Posty (Atom)